جايگاه علوم در يزد دوره آل مظفر با تأكيد بر آثار تأليفي عالمان

بي‌گمان تحقيق در وضع علم و عالمان يكي از اركان شناخت‌ فرهنگ‌ها و تمدن‌ها از جمله تمدن اسلامي است. در نواحي گوناگون ايران پس از اسلام نيز وضع علمي و نقش عالمان با فراز و فرودهايي روبه‌رو بوده است. در اين ميان ولايت يزد هم‌زمان با تأسيس سلسله آل مظفر (حك: 718-795ق) و ثبات و امنيت نسبي و نيز عنايت بيشتر حاكمان مظفري به فعاليت‌هاي فرهنگي و علمي، شاهد دگرگوني‌هايي در محيط علمي و فرهنگي بود. پژوهش حاضر بر آن است تا‌ با روش توصيفي ـ تحليلي و مبتني بر منابع كتابخانه‌اي جايگاه علوم ديني و ادبي و علوم عقلي و طبيعي را در يزد دوره‌ مظفري بررسي كرده و دستاوردهاي عالمان اين خطّه، چون حلقات درس و خدمات علمي عالمان از قبيل تأليف، ترجمه، تحشيه و استنساخ را تبيين كند. يافته‌هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه سياست‌هاي حمايتي‌ حكومت آل مظفر مبني بر ترويج مكتب فقه شافعي و ايجاد مراكز علمي و آموزشي و مساجد و موقوفه‌ها از سويي و نيز‌ كوشش‌هاي جدي علماي ديني، نقش تعيين كننده‌اي در گسترش و برتري علم فقه و سپس عرفان ، تفسير و حديث، نسبت به‌ ساير علوم،‌ داشته است.