نحوه و علل گسترش تشيع در هند (از قرن هفتم تا دهم هجري قمري)

به‌درستي نمي‌توان تاريخ اوليۀ ورود شيعيان به هند را تعيين كرد، اما ريشه‌هاي تاريخي گسترش تشيع در هند را بايد مهاجرت برخي از ايرانيان دانست. اين مهاجرت‌ها قبل از حملات مغولان به ايران نيز وجود داشت، اما بعد از آن به‌دليل مشكلات به‌وجودآمده در ايران، گسترش بيشتري پيدا كرد. پس از حملات مغولان به ايران و تا پايان فرمانروايي حكومت مغولان كبير در هند، حكومت‌هاي شيعي مختلفي همچون قطب‌شاهيان، نظام‌شاهيان، بهمنيان و عادل‌شاهيان در هند تشكيل شد. علماي مهاجر ايراني، هم در تشكيل اين حكومت‌ها و هم در ادارۀ مسائل نظامي، اقتصادي، فرهنگي و بين‌المللي آن‌ها نقش بارزي ايفا كردند. همچنين مهاجران ايراني در كنار فعاليت‌هاي سياسي و حكومتي، در فعاليت‌هاي فرهنگي، اقتصادي و اجتماعي جامعه، مثل هدايت و همراهي‌كردن مردم در زمان‌ها و مسائل مختلف نقش پررنگي از خود نشان دادند.سؤال اصلي پژوهش حاضر اين است كه تشيع از چه زماني و به چه شيوه‌هايي توانسته در ميان هنديان نفوذ يابد؟ و سؤال ديگر اين پژوهش اين است كه چه سازوكارهايي و از سوي كدام طيف‌ها در اين امر مؤثر بوده است؟ همچنين بررسي علل و نحوۀ گسترش تشيع در هند و نيز عملكرد مهاجران ايراني در زمينه‌هاي مختلف فرهنگي، اداري، سياسي، نظامي، اقتصادي و اجتماعي در حكومت‌هاي شيعي تشكيل‌شده در هند، موضوع اين تحقيق است كه به روش توصيفي-تحليلي ارائه مي‌شود.