ارائه مدل عوامل كليدي موفقيت تاب‌آوري زنجيره تأمين گردشگري سلامت: رويكرد نقشه شناختي فازي

مقدمه: در سال‌هاي اخير زنجيره تأمين گردشگري سلامت ايران با اختلالات متعددي روبرو شده است در نتيجه بايد تاب آور باشد. اين تحقيق با هدف شناسايي عوامل كليدي موفقيت تاب‌آوري زنجيره تأمين گردشگري سلامت، دسته‌بندي آن‌ها بر اساس مراحل تاب‌آوري و ارائه مدل مفهومي آن‌ها انجام شده است. روش بررسي: اين تحقيق از نوع كيفي است و در 2 مرحله انجام شده است. در مرحله اول عوامل كليدي موفقيت تاب‌آوري زنجيره تأمين بر اساس مراحل 4 گانه تاب‌آوري شناسايي و در مرحله دوم مدلي براي آن‌ها ارائه شده است. مشاركت گنندگان در هر دو مرحله خبرگان هستند. شيوه نمونه‌گيري، هدفمند است كه با روش گلوله برفي ادامه يافته است. تعداد مشاركت‌كنندگان در مراحل 1 و 2 به ترتيب 18 نفر و 10 نفر، شيوه گرداوري داده‌ها به ترتيب مصاحبه‌هاي نيمه ساختاريافته و رويكرد مديريت تعاملي و شيوه تحليل داده‌ها به ترتيب تحليل تماتيك و نقشه شناختي فازي است. يافته‌ها: بر اساس مصاحبه‌ها 67 عامل كليدي موفقيت براي تاب‌آوري شناسايي گرديد كه در قالب 20 مقوله دسته‌بندي شدند. نتايج نشان داد كه آموزش، مديريت اطلاعات و هماهنگي و همكاري داراي بيشترين اثرگذاري، مديريت بازار، مديريت ارتباط با تأمين‌كنندگان و طراحي زنجيره تأمين داراي بيشترين اثرپذيري و مديريت ارتباط با تأمين‌كنندگان، هماهنگي و همكاري و توان برنامه‌ريزي داراي بيشترين درجه مركزيت هستند. نتيجه‌گيري: ارائه آموزش‌هاي متناسب به ويژه در حوزه‌هاي مهارت حل مسئله و تصميم‌گيري، كاهش عدم اطمينان در تصميمات و رويكردهاي دولتي، ارتقاء زيرساخت‌ها و نرم‌افزارهاي اطلاعاتي و توسعه دانش بنيان از مهم‌ترين راهكارهاي تقويت تاب‌آوري زنجيره تأمين گردشگري سلامت است.