بررسي رابطه ميان بي اعتمادي اجتماعي و مسئوليت گريزي شهروندي

شهروندي يك ايده دوجانبه و يك ايده اجتماعي است و صرفاً مجموعه حقوقي كه فرد را از تعهد به ديگران رها كند، نيست؛ بلكه براي تحقق اين حقوق به مكانيسمي از تكاليف و وظايف شهروندي لازم است. از طرفي مسئوليت گريزي هاي شهروندي فرار يا دور زدن هاي تكاليف محوله است، كه ما آن ها را در رفتارهاي شهروندان در امور شهري و مشاركت پذيري هاي ضعيف شده امروزي مشاهده مي كنيم. هم چنان كه زتومكا معتقد است اجتماع اخلاقي، به اعتماد، احساس مسئوليت و تعهد نسبت به ديگراني كه با آن ها داراي ارزش ها، منافع و هدف هاي مشترك است، سرو كار دارد. و پارسونز عامل ايجاد اتحاد و انسجام اجتماعي و ثبات و نظم را اعتماد مي داند. لذا مطالعه حاضر با هدف: بررسي رابطه ميان ميزان بي اعتمادي اجتماعي و مسئوليت گريزي شهروندي در بين شهروندان تهراني در سال 1399 انجام گرفته است. روش تحقيق: پيمايش و جمع آوري داده ها  با تكنيك پرسش نامه ساخت يافته و با استفاده از نمونه گيري خوشه اي در بين شهروندان تهراني بالاي 18 انجام پذيرفته است. حجم نمونه آماري با استفاده از فرمول نمونه گيري كوكران 384 برآورد گرديد؛ البته با توجه به شرايط پاندميك ويروس كرونا در زمان انجام تحقيق و محدوديت هاي موجود با 356 پرسش نامه داده ها جمع آوري و تحليل با بهره گيري از نرم افزار Mplus8 و SPSS  انجام پذيرفته است. يافته‌هاي: توصيفي نشان داد كه ميزان مسئوليت گريزي شهروندي در بين پاسخ گويان، از حد متوسط بالاتر و نزديك به زياد است. و ميزان بي اعتمادي اجتماعي نيز از سطح متوسط به بالا است، كه بيشتر بُعد بي اعتمادي سازماني را شامل مي شود. در بررسي نتايج:رابطه بين بي اعتمادي اجتماعي، برخورداري از حقوق شهروندي و تحصيلات با ميزان مسئوليت گريزي شهروندي معنا دار است. ضرايب تاثير متغيرها دركنار يك ديگر به ترتيب ميزان برخورداري از حقوق شهروندي 29%، ميزان تحصيلات 16% و بي اعتمادي اجتماعي0.72% (به طورغيرمستقيم)  برمسئوليت گريزي شهروندي به دست آمد.