رابطه بهزيستي معنوي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با اجتناب تجربي: نقش ميانجي خودكارآمدي: يك مطالعه توصيفي

زمينه و هدف: نشانگان اختلال استرس پس از سانحه در جانبازان، با سطح پايين بهزيستي معنوي همراه است. بنابراين، پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي خودكارآمدي در رابطه بين بهزيستي معنوي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه با اجتناب تجربي انجام شد. مواد و روش‌ها: در اين پژوهش توصيفي، تعداد 200 نفر جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه كه در سال 1399 در بيمارستان روان‌پزشكي ايثار اردبيل بستري و تحت درمان بودند، به‌عنوان نمونه هدفمند انتخاب و مورد بررسي قرار گرفتند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش نامه بهزيستي معنوي Paloutzian و Ellison، پرسش نامه پذيرش و عمل II Bond و همكاران و مقياس خودكارآمدي Sherer و Maddux استفاده شد. داده‌ها با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: برطبق نتايج، رابطه علّي بين اجتناب تجربي، خودكارآمدي و بهزيستي معنوي در جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه براساس شاخص هاي مختلف برازش تأييد شد. اجتناب تجربي (0.26-=β، 0.001 P) و خودكارآمدي (0.69=β، 0.001 P) بر بهزيستي معنوي جانبازان مبتلا به اختلال استرس از سانحه اثر مستقيم دشت. هم چنين اجتناب تجربي از طريق خودكارآمدي بر بهزيستي معنوي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه تأثير غيرمستقيم داشت (0.504=β، 0.001 P). نتيجه‌گيري: به طور كلي نتايج نشان داد اجتناب تجربي به طور مستقيم و غيرمستقيم و با ميانجي‌گري خودكارآمدي در ميزان بهزيستي معنوي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه نقش دارند. برگزاري كارگاه‌هاي آموزشي جهت كاهش اجتناب تجربي و افزايش خودكارآمدي و آگاه‌سازي جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از سانحه از اثرات بهزيستي معنوي بر كيفيت زندگي آن‌ها پيشنهاد مي‌گردد.