نقش كليدي التهاب و استرس اكسيداتيو در سندرم تخمدان پلي‌كسيتيك و پيچ‌خوردگي بيضه: مروري روايي بر القاي آن‌ها در مدل موش صحرايي

سندرم تخمدان پلي‌كسيتيك يك از رايج ترين اختلالات اندوكريني مرتبط با زنان است كه از جمله نشانه هاي باليني آن مي توان به اختلالات قاعدگي، آمنوره ثانويه، اختلالات هورموني، پر مويي، جوش صورت، چاقي و ناباروري اشاره كرد. از طرفي اسكروتوم حاد نوعي اورژانس اورولوژيك به شمار مي رود كه علائم آن شامل درد ناگهاني كيسه بيضه، قرمزي و تورم آن است. در اين آسيب، طناب بيضوي حول محور خود پيچ مي خورد و  خون رساني بيضوي را مختل مي كند. از نقطه نظر اين كه بسياري از مشخصات اندوكريني و متابوليكي مدل موش صحرايي سندرم تخمدان پلي‌كيستيك شبيه اين سندرم در زنان هستند و هم چنين اغلب اين مشخصات در مدل پيچ‌خوردگي بيضوي در موش صحرايي نيز مشابه پيچ‌خوردگي بيضوي در مردان است، بنابراين از مدل موش صحرايي به صورت گسترده براي القاء اين موارد استفاده مي شود. يكي از ويژگي هاي مهم سندرم تخمدان پلي‌كسيتيك، شرايط التهابي مزمن خفيف است كه به عنوان فاكتور مشاركت كننده در پاتوژنز اين سندرم به شمار مي رود. القاي سندرم تخمدان پلي‌كيستيك با استفاده آندروژن پيش از تولد در مقايسه با القاي اين سندرم پس از تولد در موش صحرايي، بسيار مناسب تر است. ميزان بيش از حد گونه هاي اكسيژن فعال كه در حين آسيب ايسكميك خون رساني مجدد در محيط آزاد مي شوند سبب ايجاد استرس اكسيداتيو در پارانشيم بيضه، آسيب به محتواي ژنوم سلولي و القاي آپوپتوز به وسيله فعال شدن آبشارهاي كاسپاز مي شود كه همه اين تغييرات مستقيماً به افزايش آپوپتوز در بافت بيضه وابسته است.