شناسايي موانع تحقق سياست‌هاي بخش تعاون در ايران

هدف مطالعه حاضر، شناسايي عوامل بازدارنده اجراي سياست‌هاي بخش تعاون در اسناد بالادستي كشور از جمله اصل 44 قانون اساسي، سياست‌هاي كلي، قانون برنامه پنج‌ساله پنجم و ششم توسعه كشور است. روش پژوهش اين مطالعه، كيفي و از طريق تجزيه ‌وتحليل تم (مضمون) است كه طي آن به‌صورت هدفمند و با استفاده از روش نمونه‌گيري گلوله برفي با 26 تن از خط‌مشي‌گذاران و سياست‌گذاران دولتي (مقامات و مديران دولتي)، مديران و مسئولان هيئت‌مديره تشكل‌ها و شركت‌هاي تعاوني و كارشناسان، صاحب‌نظران و نخبگان بخش تعاون، مصاحبه‌هاي عميق نيمه‌ساخت‌يافته انجام شده است. يافته‌هاي به‌دست‌آمده نشان مي‌دهد كه عمده موانع موجود بر سر راه تحقق سياست‌هاي بخش تعاون در دودسته كلي  موانع موجود در تدوين مناسب سياست‌ها و موانع موجود در اجراي سياست‌ها (رويكرد بالا به پايين و پايين به بالا) قرار دارد. موانع تدوين سياست‌ها شامل موانع فرهنگي- روان‌شناختي، موانع فرايندي و موانع ساختاري است. موانع اجراي سياست‌ها شامل موانع قانوني – حقوقي، موانع ساختاري، موانع فرهنگي، موانع محيطي، موانع انساني و فردي است كه در هر دسته عوامل متعددي وجود دارد كه مانع تحقق اين سياست‌ها شده است.