بررسي مصاديق تعارض منافع در نظام سلامت ايران

هدف از اين پژوهش، بررسي مصاديق تعارض منافع در نظام سلامت ايران با تمركز بر برخي مناصب وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي است. براي نيل به اين هدف، از مصاحبه با افراد مرتبط با حوزه سلامت و همچنين مستندات مربوط به شرح وظايف مقام‌هاي مورد بررسي استفاده شده است. سپس با تطبيق تعريف استاندارد و مورد قبول صاحب‌نظران از تعارض منافع با شرح وظايف، اختيارات و مسئوليت‌هاي مناصب؛ مصاديق تعارض منافع برشمرده شده است. نتايج نشان‌گر اين است كه منشأ غالب مصاديق تعارض منافع در نظام حكمراني و فساد احتمالي ناشي از آن را مي‌توان در سه دسته جاي داد. اولاً وظايف مناصب به گونه‌اي است كه سهامداري، مديرعاملي و عضويت در هيئت‌مديره شركت‌هاي تجاري مرتبط با حوزه‌ سلامت موجب ايجاد تعارض منافع مي‌شود. دليل دوم آن است كه حضور افراد ذي‌نفع در نظام حكمراني سلامت مانند پزشكان، سر منشأ تعارض منافع است. در نهايت، ايرادات ساختاري همچون تلفيق ناظر و نظارت‌شونده يا سياستگذار و مجري، دليل ديگري براي عمده‌ترين تعارضات منافع موجود است.