بررسي چشم‌انداز سياستگذاري بازاريابي سياسي در ايران

اگرچه قريب به پنج دهه از آغاز پژوهش‌هاي بازاريابي سياسي در جهان و دو دهه در ايران مي‌ گذرد لكن همواره مسير پژوهش‌ ها نياز به آسيب‌ شناسي دارد. بررسي‌ها نشان مي‌دهد جايگاه علمي و عملي بازاريابي سياسي در ايران، مطلوب نيست و براي اثربخشي بيشتر نياز است تا ويژگي‌هاي آن‌ها به شيوه علمي احصا گردد. در همين راستا، مرور انتقادي پژوهش‌ هاي بازاريابي سياسي در ايران، توصيه‌هاي سياستي و پيشنهاداتي براي پژوهش‌ هاي آتي اهداف اين مقاله را تشكيل مي‌دهند. براي دستيابي بدين اهداف از روش مرور نظام‌ مند با رويكرد انتقادي استفاده شد تا ضمن توصيف ويژگي‌ هاي اين پژوهش‌ ها، نتايج كاربردي آن براي سياستگذاري‌ها به دست آيند. يافته‌ها نشان مي‌ دهند كه 4 محور قابل بهبود شامل موضوعات محدود و پرتكرار، ديدگاه سطحي، عدم توجه به تحولات نظري و حضور كمرنگ پژوهشگران ساير رشته‌ ها و 3 نقطه قوت شامل مفاهيم نوظهور، نگرش راهبردي و فرآيندي، و مسئله‌ محوري و نگرش بومي براي پژوهش‌هاي ايراني بازاريابي سياسي قابل بيان است.