واكاوي ابرانگاره تغيير تحول‌آفرين در سياستگذاري نوآوري

از آغاز قرن بيست و يكم، پژوهشگران سياست‌هاي نوآوري، با واژگاني متنوع و بديع از پديده‌هايي نوين در حوزه سياستگذاري نوآوري سخن گفتند كه با ابرانگاره‌هاي رايج صحنه سياستگذاري نوآوري يعني تحقيق و توسعه و نظام نوآوري متفاوت بوده است. اين رويكرد نوظهور، كه مبتني بر نظريات رويكرد چندسطحي، مديريت گذار، مديريت راهبردي كنام و پژوهش و نوآوري مسئوليت‌پذير توسعه يافته، مورد توجه پژوهشگران متعددي قرار گرفته و با عنوان ابرانگاره تغيير تحول‌آفرين در منابع علمي رواج يافته است. در اين مقاله، با مرور نظام‌‌مند پيشينه ابرانگاره تغيير تحول‌آفرين، 33 مقاله از ميان 994 مقاله جستجوشده در پايگاه اسكوپوس انتخاب شدند و براي استخراج مباني نظري، خردمايه‌ها و دلالت‌هاي سياستي اين ابرانگاره مورد مطالعه قرار گرفتند. براين‌اساس، عدم توسعه اجتماعي و زيست‌محيطي با پيشرفت صرف فناوري، جايگاه رژيم و كنام به مثابه نمادهاي مقاومت و تحول، جهت‌گيري هنجاري نوآوري و نياز به نوآوري سيستمي به عنوان مباني نظري؛ رويكرد چندسطحي، رويكرد درون‌زا و مشاركت‌محوري، تغيير راديكال طي مراحل تدريجي، تنوع و انتخاب هدايت‌شده و توجه توأمان به توسعه و تخريب به عنوان خردمايه‌هاي سياستي و توسعه چشم‌انداز در عرصه تحول، سازماندهي و حمايت از بازارهاي جديد و كنام، آزمايش كارآفرينانه، تحول در الگوي مشروعيت‌بخشي و تغيير محسوس در قوانين رژيم‌ به عنوان دلالت‌هاي سياستي ابرانگاره شناسايي شدند.