نقد ديدگاه‌هاي فقهي ناظر بر طلاق براساس آيات قرآن

طلاق يكي از راه هاي پايان دادن به زندگي زناشويي و آخرين راه كار براي حل اختلاف زندگي مشترك است. در نصوص روايي، از طلاق به عنوان مبغوض ترين حلال ياد شده است. با توجه به نصوص و از ديدگاه جمهور فقها، اصل در طلاق بر منع و عدم ايقاع آن و تشويق بر ادامۀ حيات زوجيت است؛ ولي حكم به وقوع برخي از طلاق ها مانند طلاق سكران، طلاق هاي سه گانه با يك لفظ و طلاق در زمان عادت ماهيانه از منظر برخي از فقها، بر خلاف اين اصل كلي است. با بررسي آيات قرآن در مورد طلاق، چنين به نظر مي رسد كه با توجه به سياق آيات قرآن، طلاقي كه در شرع مباح و مورد نظر شارع مي باشد، نيازمند آن است كه پس از طي مراحل و تحت شرايط خاصي واقع شود. دلالت لفظ مرّه در آيۀ الطلاق مرتان ، و برخي از روايات، بيانگر اين امر است. نتيجه اين رويكرد آن است كه بر خلاف ديدگاه جمهور فقها، بسياري از طلاق هايي كه مبتني بر طي مراحل و رعايت شروط آن نباشد واقع نمي شود.