تحليل حقوقي تعليق در انشاء در قرارداد‌هاي حمل‌و‌نقل تجارتي

به‌نظر مي‌رسد، قرارداد حمل‌و‌نقل در حقوق تجارت، قراردادي متضمن تعليق در انشاء است. منظور اين نيست كه قرارداد ميان ارسال‌كننده و متصدي حمل‌و‌نقل قراردادي معلق در انشاء است؛ بلكه به‌نظر مي‌رسد اين قرارداد متضمن تعهد به‌نفع ثالث و حتي تكليف به‌ضرر ثالث، يعني مرسل‌اليه، است و انعقاد اين تعهد يا تكليف، به‌عنوان يك عقد، منوط به‌قبول او است. اين قبول، نه در زمان انعقاد قرارداد ميان ارسال‌كننده و متصدي، بلكه با ارسال بارنامه يا رسيد به مرسل‌اليه، يا بعد از رسيدن كالا به‌مقصد با مطالبه كالا از سوي او، يا با اطلاع به او براي مراجعه و‌ دريافت كالا، به آن تعهد يا تكليف متصل مي‌شود. با حصول معلق‌به و قبول تعهد و تكليف، رابطه متصدي و مرسل‌اليه منعقد مي‌شود. تعليق در انشاء را در توافق در‌باره خسارت، به‌مبلغي كمتر يا بيشتر از قيمت كامل كالا، نيز مشاهده مي‌كنيم. چون در زمان انعقاد آن توافق هنوز خسارتي وارد نشده است، انعقاد آن در لحظه انعقاد قرارداد حمل‌و‌نقل با اشكال مواجه مي‌شود. در‌اين‌باره، مي‌توان گفت كه چون سبب خسارات با قرارداد حمل‌و‌نقل ايجاد شده، پس توافق در‌باره آن قابل‌انعقاد است. ولي اين استناد قابل‌اشكال است. در‌حالي‌كه به‌نظر مي‌رسد چاره بهتر كار در‌اين‌باره، توسل به‌تعليق در انشاء است. تحليل تحقيقي حاضر، علاوه بر اثبات درستي فرضيه‌هاي آن، سبب كشف موارد جديد متعددي از احكام ظريف تعليق در انشاء مي‌شود.