ضرورت آموزش زبان قرآن به قرآن با مروري بر شكل‌يابي و تجربۀ آموزش مستقيم زبان در قرون اخير

بنابر تعاليم قرآن و اهل‌بيت، فهم قرآن با قرآن، راه دقيق فهم اين كتاب است. روشن است كه اين روش از فهم معاني مفردات آغاز مي‌شود. مقاله در پي تأكيد بر اين راه با تبيين ارتباطات ميان مفردات و عبارات قرآني با استفاده از روابط نهفته در اجزاي زبان قرآن، و اقتراح تدوين «روشي براي آموزش مستقيم زبان قرآن» است. اغلب اين نمونه‌ها را مي‌توان همگام با آموزش روان خواني در سنين ابتدايي از طريق تلقين و تكرار براي فعال‌سازي هوش قرآني قرآن‌آموزان و توجه ايشان به «كُنتراستِ»هاي تفاوت‌ها و استخراج نظم ميان اجزاي زبان قرآن به كار گرفت. برخي از اين راه ها عبارت‌اند از: عبارات تبيين‌گر، جايگزيني، نظام تقابل مفردات و مفاهيم، قبض و بسط، تركيب و استيناف، ترادف، استعمالات گوناگون ريشه، تعيين مصداق، سياق و موقعيت. تأكيد مقاله با توجه به محدوديت مجال بر شش راه نخست است. بشر در تجربيات زبان‌آموزي خود به برخي از اين راه ها دست يافته كه مقاله بر اين موضوع نيز مروري فشرده دارد.