معناشناسي «لِسَانَ صِدْقٍ» در قرآن كريم

در معناشناسي «لِسَانَ صِدْقٍ» در قرآن كريم، با هدف حل برخي مشكلات پيرامون تفسيرِ اين تركيب قرآني بافتارِ دو آيۀ مربوط به آن مورد بررسي قرار گرفته است. اين تركيب قرآني در دعاي حضرت ابراهيم عليه السلام با دو قيدِ تكميليِ «لِي» و «فِي الآخِرين» همراه شده است: مفسران با هدف سازش دادن بين اين دو قيد، واژۀ «لِسَانَ» را به معاني مجازيِ «ستايش»، «يادكرد» و حتي در موردي آن را به معناي «شهرت» دانسته اند، اما اين معاني شاهد يا قرينه اي از قرآن كريم ندارند. حرف «فِي» در قيدِ تكميليِ «فِي الآخِرين» به معنايِ «حَولَ (درباره)» است و معناشناسي تركيبِ «لِسَانَ صِدْقٍ» نشان مي دهد كه واژه «لِسَانَ» در آن مي تواند به معنايِ «كلام» يا «زبان» باشد؛ در احتمال نخست اين تركيب به كلامي كه حاملِ وعده هاي پيامبرگونه و صادق دربارۀ پسينيان است، ارتباط پيدا مي كند و در احتمال دوم بر زباني كه بيان كنندۀ وعده هاي پيامبرگونه و صادق دربارۀ پسينيان است، دلالت دارد.