مباني قرآني گفتمان انقلاب اسلامي(جهاد تبيين) و مقايسه آن با گفتمان ليبراليسم

انقلاب اسلامي ايران، به عنوان يكي از رخدادهاي بزرگ قرن بيستم ، نقطه عطف مهمي در تاريخ تحولات سياسي اجتماعي معاصر است كه تاكنون از ابعاد و زواياي مختلف مورد تحليل قرار گرفته است. بررسي مباني قرآني گفتمان انقلاب اسلامي و مقايسه آن با گفتمان تمدن ليبرال غربي، موضوع اين پژوهش است. در اين مقاله با بهرهگيري از روش توصيفي تحليلي و با استناد به منابع علمي، تلاش شده است، به اين پرسش اساسي پاسخ داده شود كه مباني قرآني گفتمان انقلاب اسلامي به چه ترتيب بوده است و چه تفاوتي با گفتمان ليبراليسم دارد؟ نتايج حاصل از مطالب اين پژوهش نشان ميدهد كه گفتمان انقلاب اسلامي، با رويكرد به احياي معنويت و دينگرايي در دنياي مملو از مكاتب مادي، شرايط جديدي را مبتني بر مباني الهي و قرآني شكل داده است كه عبارت‌اند از: خدامحوري، عقل محوري، ولايت محوري، دين محوري و نگرش جامع به حيات بشري و سرنوشت او. اين گفتمان، ضمن گشودن دريچه اي از قدرت معنويات و باورهاي ديني به دنياي معاصر متفاوت از مباني نظام فكري سياسي ليبراليسم كه با تفكرات الحادي، خداگريزي و انسان محوري بر جهان استيلا يافته بود، دورهاي متفاوت از ادوار گذشته را ترسيم كرد و با تشكيل و تداوم حكومت اسلامي بر پايه معيارهاي فرهنگ ديني و اسلامي، مسلمانان را به آغوش اسلام بازگرداند و در نتيجه، ارائه مدل بديل در برابر مدل سياسي حاكميت غرب در جوامع اسلامي را ممكن ساخت و همين امر چالش هاي جدي را براي نظام سلطه و فرهنگ ليبرال- دمكراسي غرب فراهم آورد.