اثر تمرين تناوبي شديد (HIIT) همراه با مهار پپتيد وابسته به كلسي تونين (CGRP) بر بيان ژن فاكتور رشد اپيدرمي (EGF) و گيرنده فاكتور رشد اپيدرمي (EGFR) در بافت هيپوكمپ موش‌هاي نر نژاد ويستار

مقدمه و هدف: فاكتورهاي رشد، بيوملكول هاي پپتيدي كوچكي اند كه نقش مهمي در افزايش بيماري هاي خود ايمني دارند ودر پاتوژنز بسياري از انواع سرطان ها دخيل هستند. هدف اصلي اين مطالعه بررسي تأثير 6 هفته تمرين تناوبي با شدت بالا (HIIT) همراه با مهار پپتيد مرتبط با ژن كلسي‌تونين (CGRP) بر بيان ژن فاكتور رشد اپيدرمي (EGF) و گيرنده فاكتور رشد اپيدرمي (EGFR) در بافت هيپوكمپ موش هاي نر نژاد ويستار بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي 32 سر موش بزرگ آزمايشگاهي نر نژاد ويستار با ميانگين وزن 15±205 گرم و سن 8 هفته طور تصادفي در 4 گروه 8 سري شامل: 1) كنترل C)، )2) مهار CGRP(CI)، 3) HIIT(TH) و 4) مهار CGRP+HIIT(CI+TH) تقسيم شدند. جهت مهار CGRP در گروه 2 و 4 از آنتي بادي CGRP با دوز 0/25 ميلي گرم بر كيلوگرم به صورت درون صفاقي استفاده شد. پروتكل تمرين HIIT به مدت 6 هفته و 5 روز در هر هفته انجام شد، كه به صورت 10 وهله دويدن شديد 2 دقيقه اي روي تردميل و 1 دقيقه دويدن آهسته ( استراحت فعال) به صورت فزاينده بود. در نهايت بافت مورد نظر استخراج و ميزان بيان ژن EGF و EGFR به وسيله روش Real time–PCR ΔΔ و با استفاده از فرمولΔΔCt^2، مورد ارزيابي قرار گرفت جهت تجزيه و تحليل يافته ها از آزمون آناليز واريانس يك راهه به همراه آزمون تعقيبي توكي در نرم‌افزار SPSS نسخه 26 استفاده شد (0/05≥p). نتايج: پژوهش حاضر نشان داد سطوح EGF بافت هيپوكمپ در گروه (TH) به طور معناداري بالاتر از گروه هاي (CI) (0/001=P) و گروه (C) (P=0/006) بود. همچنين در گروه (CI+TH)  به طور معناداري بالاتر از گروه (CI) (P=0/007) بود. سطوح بيان ژني EGFR در گروه (CI+TH) به طور معناداري بالاتر از (CI) (P=0/04) و (TH) (P=0/01) بود. نتيجه‌گيري: تغييرات فيزيولوژيكي ناشي از HIIT در هيپوكمپ مي تواند وضعيت عملكردي مغز را از طريق تنظيم مثبت بيان ژن EGF و EGFR به عنوان يك روش غيردارويي موثر بهبود بخشد. علاوه بر اين، مهار HIIT + CGRP ممكن است يك رويكرد جديد را از طريق مسيرهاي EGF و EGFR در هيپوكمپ نشان دهد.