بررسي اثر نتيجه رابطه مبادله بازرگاني بر رفاه اقتصادي در ايران

دستيابي به رفاه اقتصادي از جمله مهم‌ترين مباحث اقتصادي دو قرن اخير مي‌باشد. تجارت نيز موتور رشد و توسعه هر كشور است و مي‌تواند بر رفاه اثر گذار باشد. در دهه 90 نتيجه رابطه مبادله بازرگاني كشور تغييرات جدي (كاهشي) داشته است و از طرفي رفاه اقتصادي نيز كاهش يافته است، از اين رو در اين پژوهش به بررسي اثر نتيجه رابطه مبادله بازرگاني بر رفاه اقتصادي در ايران، با استفاده از شاخص تركيبي رفاه اقتصادي و روش خود رگرسيوني با وقفه‌هاي توزيعي طي دوره زماني 1398-1364 پرداخته شده است تا بتوان از اين كانال اثر احتمالي تحريم اقتصادي را بر رفاه اقتصادي كشور سنجيد. نتايج نشان مي‌دهد بين نتيجه رابطه مبادله و شاخص تركيبي رفاه رابطه مستقيم وجود دارد. يعني در دهه 90، كاهش نتيجه رابطه مبادله، رفاه اقتصادي كشور را كاهش داده است. در حالت بلندمدت توليد ناخالص داخلي، پس‌انداز ملي و نتيجه رابطه مبادله بازرگاني به ترتيب با ضريب 007/0، 003/0، 009/0 تاثير مستقيم و معناداري بر شاخص تركيبي رفاه اقتصادي دارند. با توجه به ضريب جمله تصحيح خطا در هر دوره حدود 82 درصد از عدم تعادل ايجاد شده در متغير وابسته از مقادير تعادلي بلندمدت خود در يك دوره، در دوره بعد تعديل شده و از بين مي‌رود.