مقايسه تطبيقي نظام بيمه و ضمانت صادرات ايران با كشورهاي منتخب و ارائه پيشنهادهايي براي ايران

يكي از دغدغه‌هاي مهم صادركنندگان در بازارهاي بين‌المللي وجود ريسك‌هاي تجاري و سياسي است كه اين امر سبب افزايش ريسك عدم دريافت اعتبار صادراتي مي‌شود. از اين‌رو نقش موسسات اعتبار صادراتي (ECA) جهت پوشش اين نوع ريسك‌ها از طريق ارائه و گسترش بيمه‌ها (و ضمانت‌هاي) اعتبار صادراتي حائز اهميت است. هدف اصلي اين مطالعه، بررسي و مقايسه تطبيقي نظام بيمه و ضمانت صادرات ايران با كشورهاي منتخب مشتمل بر دو گروه كشورهاي عضو OECD (شامل ايتاليا، آلمان و بلژيك) و كشورهاي غيرعضو (شامل هندوستان، كره‌جنوبي و تركيه) است. اين بررسي ابعاد مختلفي همچون ساختار نهادي، سياست پوشش و روش‌هاي اعتبارسنجي؛ چارچوب تعيين حق بيمه؛ سازوكار پرداخت خسارت و وصول مطالبات خارجي؛ قبولي يا واگذاري اتكايي بيمه‌اي (انتقال تعهدات بيمه‌اي به ساير شركت‌هاي بيمه‌اي عموماً نهادهاي بين‌المللي) و توانگري مالي ECAهاي مذكور را در بر مي‌گيرد. با توجه به بررسي‌هاي به عمل آمده، راه‌كارهاي پيشنهادي در راستاي توسعه خدمات بيمه و ضمانت به صادركنندگان كشور ارائه شد كه از مهم‌ترين آنها مي‌توان به كاهش رويه‌هاي اجرايي و گسترش الكترونيكي كردن خدمات صندوق ضمانت صادرات ايران، ارائه خدمات پوشش نوسانات نرخ ارز در صندوق، توسعه همكاري ميان صندوق ضمانت صادرات ايران با همتايان خارجي، راه‌اندازي دفتر اختصاصي براي ارائه خدمات بيمه‌اي و ضمانتي براي SMEها، توسعه برنامه‌هاي تضمين واردات مواد اوليه مورد نياز صادركنندگان، برنامه‌ريزي در انجام طرح‌‌هاي بيمه مجدد (اتكايي) با بيمه‌‌گران بين‌المللي و افزايش سرمايه صندوق ضمانت صادرات ايران اشاره كرد.