تاثير انواع كانون توجه بر طرح‌ريزي حركتي پيش‌بينانه و ارتباط آن با كاركردهاي اجرايي در افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

اين پژوهش با هدف بررسي تأثيركانون توجه دروني و بيروني بر طرح‌ريزي حركتي پيش‌بينانة افراد مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس انجام شد. سي بيمار مبتلا به MS (ميانگين سني 2/43 ±34 و EDSS 4-6 ) از انجمن ام‌اس تهران در اين پژوهش شركت داشتند. از تكليف انتقال استوانه جهت طرح‌ريزي حركتي پيش بينانه استفاده شد. شركت كنندگان تحت سه شرايط كانون توجه دروني، بيروني و بدون كانون توجه به صورت تك دستي و دوستي يكسان و متفاوت قرار گرفتند. اعمال مداخله در كانون توجه دروني متمركز كردن حواس بر شست دست و در توجه بيروني به استوانۀ چوبي ابزار بود. نتايج آزمون تحليل واريانس با اندازه‌هاي مكرر نشان داد كانون توجه بيروني در تكليف دو دستي متفاوت، موجب افزايش حالت راحت پاياني نسبت به وضعيت كانون توجه دروني (0/001=P) و وضعيت بدون مداخله كانون توجه (0/006=P) شد. با اين حال، در تكاليف يك دستي و دو دستي يكسان، تفاوت معني داري بين وضعيت هاي مختلف كانون توجه وجود نداشت (P≥0/05). همچنين، نتايج آزمون ضريب همبستگي پيرسون نشان داد كه بين نمره آزمون استروپ و كاركردهاي اجرايي با طرح ريزي پيش بينانه در تكاليف دو دستي يكسان و دو دستي متفاوت در تمام شرايط كانون توجهي ارتباط منفي و معنادار وجود داشت. همچنين بين نمرات آزمون فراخناي اعداد با طرح ريزي پيش بينانه در تكاليف دو دستي يكسان و دو دستي متفاوت در تمام شرايط كانون توجهي ارتباط مثبت معنادار وجود داشت.