تأثير فعاليت هوازي با شدت كم و متوسط بر كاركردهاي اجرايي و توجه انتخابي كودكان مبتلا به نقص توجه/بيش فعالي

پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير فعاليت هوازي با شدت كم و متوسط بر كاركردهاي اجرايي و توجه انتخابي كودكان مبتلا به اختلال نقص‌توجه/ بيش‌فعالي (اي.دي.اچ.دي) انجام شد. پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي با طرح پيش آزمون- پس آزمون بود. نمونه آماري پژوهش حاضر شامل 20 دختر 7 تا 12 سال مبتلا به اختلال نقص‌توجه/بيش‌فعالي از دبستاني در منطقه 6 شهر تهران بود كه به صورت در دسترس انتخاب و به روش تصادفي به دو گروه فعاليت هوازي با شدت كم و متوسط تقسيم شدند. جهت بررسي كاركردهاي اجرايي و توجه انتخابي در مراحل پيش آزمون و پس آزمون از آزمون هاي استروپ و برج لندن استفاده شد. براي تحليل داده‌ها از روش‌هاي آماري آزمون تحليل واريانس يك‌راهه ، آزمون تعقيبي توكي و آزمون لِوين (براي تجانس واريانس‌ها) استفاده شد. نتايج نشان داد گروه فعاليت هوازي با شدت متوسط داراي عملكرد بهتري در متغيرهاي مورد مطالعه نسبت به گروه فعاليت هواري با شدت كم بودند (P 0.05). نتايج پژوهش حاضر تاثيرات مفيد فعاليت هوازي با شدت متوسط بر كاركردهاي اجرايي و توجه انتخابي كودكان را تاييد و پيشنهاد مي شود پژوهشگران، معلمان و دست‌اندكاران سلامت جامعه از اين روش تمريني جهت بهبود كاركردهاي اجرايي و شناختي كودكان مبتلا به اختلال نقص‌توجه/ بيش‌فعالي (اي.دي.اچ.دي) استفاده نمايند.