شيوع همسرآزاري در دوران بارداري و عوامل مرتبط با آن در استان گيلان در سال 1398

زمينه و هدف: همسرآزاري در بارداري منجر به پيامدهاي نامطلوبي براي مادر و نوزاد مي‌شود و شيوع آن به مراتب بيش از ساير عوارض خطرساز دوران بارداري است. هدف از اين مطالعه تعيين شيوع همسرآزاري در دوران بارداري و عوامل مرتبط با آن در استان گيلان است. مواد و روش ­ها: پژوهش از دسته مطالعات مقطعي و توصيفي-تحليلي با روش پيمايشي است كه در سال 1398 بر روي 1541 نفر از زنان زايمان كرده به 160 واحد ارائه خدمات بهداشتي منتخب براي واكسيناسيون دوماهگي شيرخوارشان انجام شد. نمونه‌گيري به روش خوشه‌اي چندمرحله‌اي تصادفي بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه متغيرهاي دموگرافيك و پرسشنامه «همسرآزاري در بارداري» كه روايي و پايايي آن محاسبه شده بود، جمع‌آوري و با استفاده از آزمون‌هاي توصيفي و استنباطي شامل ميانگين، كاي-دو و رگرسيون لجستيك در نرم افزارSPSS-26 و در سطح معني‌داري0/05 α تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين (انحراف معيار) سني زنان مورد مطالعه29/2  (5/6) سال بود. شيوع كلي همسرآزاري در بارداري  71/3درصد بود و زنان حداقل يك بار در دوران بارداري، مورد همسرآزاري در سطح فراواني «گاهي» تا «هميشه» قرار گرفتند. همسرآزاري عاطفي (شايع­ترين)، جسمي و جنسي به ترتيب69/5 ، 32/2و  15/1درصد گزارش شد. سوء‌مصرف مواد توسط همسر (3/34-1/7 :CI 95%، 2/38 :OR)،  عدم رضايت زوجين از جنسيت جنين (3/35-1/09 :CI 95%، 1/91 :OR)، عدم برخورداري مادر از حمايت خانواده (2/57-1/03 :CI 95%،1/63  :OR) و زندگي در خانواده گسترده (1/84-1/03 :CI 95%،1/38  :OR)،  به طور مثبت و معني­ داري با همسرآزاري در دوران بارداري ارتباط دارد. نتيجه‌گيري: اتخاذ راهكارهاي مؤثر در كاهش عوامل مرتبط با همسرآزاري مي‌تواند در پيشگيري و كاهش اين معضل اجتماعي و پيامدهاي منفي آن مؤثر باشد.