تأثير تحريك حسي ديانگ بر سطح هوشياري، درد و بي‌قراري بيماران تحت تهويه مكانيكي: يك مطالعه كارآزمايي باليني

زمينه و هدف: درد و بي قراري يكي از مشكلات شايع در بخش مراقبت هاي ويژه است. تحريكات حسي يكي از روش هاي غير دارويي كنترل درد محسوب مي شوند. تحريك حسي ديانگ بر اساس جدول ديانگ شامل تحريك حس بينايي، شنوايي، بويايي، لامسه و حركتي است. در اين مطالعه تأثير تحريك حسي ديانگ بر سطح هوشياري، ميزان درد و بي قراري بيماران بيهوش مورد بررسي قرار گرفت. مواد و روش ها: اين مطالعه به صورت كار آزمايي باليني روي 60 بيمار تحت ونتيلاتور در دو گروه انجام شد. گروه مداخله تحريك حسي ديانگ را دريافت كرد. تحريكات حسي توسط پژوهشگر يك نوبت در عصر و يك نوبت ديگر در شب به مدت يك ساعت در شش روز متمادي انجام شد. 15 دقيقه بعد از انجام تحريكات حسي سطح هوشياري بيماران با استفاده از مقياس GCS (مقياس كماي گلاسكو)، درد با مقياس BPS (معيار رفتاري درد) و بي قراري با مقياس Rass (معيار آرامش و بي قراري ريچموند)  اندازه گيري شد. يافته ها: ميانگين سطح هوشياري بيماران دو گروه قبل از انجام مداخله زير 7 بوده است. ميانگين شدت درد (0/684 =p) و بي قراري (0/739 =p) شركت كنندگان دو گروه قبل از انجام مداخله اختلاف معناداري را نشان نداد. بعد از انجام تحريكات حسي از روز دوم سطح هوشياري بيماران گروه مداخله نسبت به گروه كنترل افزايش يافت (0/016 =p)؛ اما از نظر شدت درد و بي قراري در تمام روزهاي مداخله، اختلاف معناداري بين دو گروه مشاهده نشد(0/05  p) نتيجه‌گيري: تحريك حسي ديانگ مي تواند باعث افزايش سطح هوشياري شود؛ لذا اين تحريكات براي بيماران تحت ونتيلاتور مي تواند مورد استفاده قرار بگيرد.