تأثير سيليبينين بر ميزان بيان فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) و كيناز وابسته به اينتگرين (ILK) در سلول-هاي غلاف كننده بويايي در شرايط گلوكز نرمال و بالا

زمينه و هدف: ديابت يك بيماري متابوليك با افزايش سطح قند خون مي باشد. سلول هاي غلاف كننده بويايي (OECs) قادر به بيان انواع فاكتور هاي رشد مي باشند و كيناز وابسته به اينتگرين(ILK) نيز در تنظيم فرآيندهاي مختلف سلول نقش دارد. لذا در اين مطالعه اثرات غلظت هاي پايين و بالاي سيليبينين بر ميزان بيان فاكتور رشد اندوتليال عروقي (VEGF) و ILK در شرايط گلوكز نرمال و بالا در سلولهاي OEC مورد بررسي قرار گرفته است. مواد و روش ها: در اين مطالعه سلول هاي OEC از مخاط بويايي نوزاد موش صحرايي استخراج و كشت داده شد. غلظت هاي پايين (µM 5و1) و بالا(µM 75و 50) سيليبينين در شرايط گلوكز نرمال و بالا به محيط كشت سلول ها اضافه گرديد. در پايان مطالعه، ميزان بيان پروتئين هاي VEGFو ILK  با استفاده از وسترن بلات تعيين گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از روش ANOVA انجام شد. يافته ها: در شرايط گلوكز بالا، غلظت هاي پايين سيليبينين سبب حفظ بيان معني دار و غلظت هاي بالاي آن سبب كاهش معنادار و وابسته به دوز ILK گرديد. اما در شرايط گلوكز بالا غلظت هاي پايين سيليبينين سبب كاهش معنادار بيان VEGF و غلظت هاي بالاي آن سبب افزايش معنادار و وابسته به دوز بيان VEGF گرديد. نتيجه گيري: گلوكز بالا، سبب افزايش بيان ILK و  VEGF در سلول هاي OEC مي گردد و درمان با غلظت هاي پايين سيليبينين سبب حفظ بيان ILK و كاهش بيان VEGF مي گردد. لذا به نظر مي رسد كه غلظت هاي پايين سيليبينين، درماني موثر در حفاظت سلول ها از سميت سلولي ناشي از هايپرگليسمي ديابت از طريق تثبيت ميزانILK و كاهش ميزان VEGFمي باشد.