اثرات محافظتي ويتامين E در برابر استرس اكسيداتيو ناشي از سرترالين بر دستگاه توليد‌مثلي و بيان ژن‌هاي Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 در بافت بيضه موش سوري

زمينه و هدف: سرترالين ازجمله داروهاي ضدافسردگي است كه گزارش هاي بحث برانگيزي در رابطه با عوارض اين دارو بر روي دستگاه توليد مثل وجود دارد. مطالعه حاضر به منظور ارزيابي اثرات محافظتي ويتامين E در برابر آسيب هاي ناشي از سرترالين بر دستگاه تناسلي موش نر انجام پذيرفت. مواد و روش ها: در اين مطالعه تجربي، 40 سر موش نر بالغ به هشت گروه پنج تايي تقسيم شدند. چهار گروه از موش ها ويتامين E را به ميزان 100 واحد بين المللي به ازاي هر كيلوگرم وزن بدن به صورت خوراكي به مدت 42 روز دريافت نمودند. به سه گروه از گروه هاي فوق بعد از دريافت ويتامين E، سرترالين به ميزان 5، 10 و 20 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن به صورت خوراكي تجويز گرديد. يك گروه به عنوان كنترل در نظر گرفته شده و سه گروه ديگر تنها سرترالين را به ميزان 5، 10 و 20 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن به صورت خوراكي دريافت نمودند. 24 ساعت پس از آخرين تيمار، نمونه هاي خوني و بافتي بيضه جمع آوري و جهت بررسي هاي بيوشيميايي، هيستوشيميايي، شاخص هاي اسپرماتوژنز و همچنين بيان ژن هاي Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 مورد استفاده قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان دهنده افزايش معني دار سطح مالون دي آلدئيد، نيتريك اكسايد، بيان ژن هاي Caspase-3 و Hsp70-2 و كاهش معني داري در شاخص هاي اسپرماتوژنز، سطح ظرفيت آنتي اكسيداني تام، تستوسترون و بيان ژن Bcl-2 در گروه دريافت كننده سرترالين به ميزان 20 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن بود (0/05 P). پارامترهاي ذكر شده در گروه هايي كه همراه سرترالين ويتامين E را نيز دريافت كرده بودند، بهبود يافته بود. نتيجه گيري: ويتامين E مي تواند اثرات منفي بر پارامترهاي بيوشيميايي، هيستوشيميايي، شاخص هاي اسپرماتوژنز و همچنين بيان ژن هاي Bcl-2، Caspase-3 و Hsp70-2 در بافت بيضه موش هاي دريافت كننده سرترالين را بهبود بخشد.