يافته‌هاي كلينيكي و مورفولوژيك فتق ديسك از روي سكانس‌هاي مختلف MRI به‌وسيله مشاهده‌گرهاي مختلف

زمينه و هدف: هرچند تصويربرداري تشديد مغناطيسي روش ترجيحي با حساسيت تشخيصي بالا براي به تصوير كشيدن فتق ديسك است؛ اما تشخيص قطعي بر اساس تفسير تصاوير MRI هنوز يك چالش بزرگ است. هدف از اين مطالعه بررسي يافته هاي باليني و مورفولوژيك پزشكان از روي تصاوير MRI با سكانس‌هاي مختلف و سپس بررسي توافق بين پزشكان در تشخيص است. مواد و روش ها:در اين مطالعه توصيفي-تحليلي، تصاوير MRI در سكانس‌هاي مختلف مربوط به 224 بيمار مبتلا به فتق ديسك توسط دو متخصص راديولوژي جنرال به طور جداگانه مورد بررسي قرار گرفتند. نوع مورفولوژيك فتق ديسك و محل فتق و اطلاعات دموگرافيك ثبت شده و در توافق تشخيص پزشكان بررسي شد. يافته‌ها: تعداد كل 224 بيمار مبتلا به فتق ديسك وارد مطالعه شدند كه 124 مورد خانم و 100 مورد آقا بودند به طور ميانگين 40 درصد موارد از نوع مورفولوژي برآمدگي بالج، 38 درصد پروتروژن، 13درصد اكستروژن و 9 درصد سكويستريژن بود. از لحاظ تعيين محل آناتوميك فتق ديسك توافق كامل بين پزشكان مشاهده شد؛ اما از لحاظ تعيين نوع مورفولوژي فتق ديسك، توافق بين مشاهده گرها با ضريب كاپاي 0.45 در دامنه Moderate به دست آمد. نتيجه‌گيري: توجه به اينكه تشخيص فتق ديسك از روي تصوير دانسيته پروتوني (PD) مشابه تصوير وزن T2 آمد،از PD به عنوان سكانس كمكي مي توان سود جست .سكانس T1 براي تصميم درباره فتق بالج كمك كننده است. توافق بين مشاهده گرها در حد متوسط (k=0/45)بود و همچنين در سطح مورفولوژي فتق اكستروژن و سكوستروژن توافقي بين پزشكان ديده نشد. به منظور افزايش توافق بين مشاهده گرها، استفاده از روش هاي ديگر تشخيصي در كنار MRI و همچنين آموزش يكپارچه و مداوم روش هاي تفسير تصاوير MRI بر اساس پزشكي مبتني بر بهترين شواهد (EBM) توصيه مي شود.