شيوع نقطه‌اي مصرف آنتي‌بيوتيك در بيمارستان‌هاي سنندج،2017-2015، دلالت‌هاي فوري براي يك برنامه سرپرستي آنتي‌بيوتيك

زمينه و هدف: مقاومت آنتي‌بيوتيكي يك تهديد جهاني و افزايش يابنده براي سلامت بشر تلقي مي شود. استفاده بيش از حد از آنتي‌بيوتيك يكي از دلايل اصلي مقاومت آنتي‌بيوتيكي بشمار مي‌رود. در اين مطالعه به بررسي ميزان تجويز آنتي‌بيوتيك و ارزيابي جنبه‌هاي تجويز آن در بيمارستان‌هاي سنندج پرداخته‌ايم. مواد و روش ها: اين مطالعه بخشي از پروژه جهاني بررسي مصرف و مقاومت آنتي‌بيوتيكي Global Point Prevalence (Study) با مديريت دانشگاه انتورپ بلژيك در سال‌هاي 1395 و 1397 است كه هدف از آن كمك به بهبود تجويز منطقي آنتي‌بيوتيك در بيماران بستري است. روش مطالعه بر اساس پروتكل تدوين شده توسط پروژه جهاني بررسي شيوع نقطه‌اي است. كل بيماران بستري در بخش‌هاي نوزادان، كودكان و بالغين بيمارستان‌هاي بعثت و توحيد و كوثر و تأمين اجتماعي سنندج در روزهاي انتخابي مطالعه براي هر بخش وارد مطالعه شدند. يافته‌ها: شاخص‌هاي كيفي تجويز آنتي بيوتيك در بخش‌هاي كودكان و بالغين شامل فراواني نسبي تجويز آنتي‌بيوتيك به ترتيب با 57/84% و 42/57%، فراواني نسبي تجويز درمان تركيبي با 73/41% و50% استفاده از درمان تجربي در مقابل درمان هدفمند (متكي به شواهد ميكروبيولوژي) با 4% و 2%، استناد به گايدلاين هاي بيمارستاني در تجويز آنتي بيوتيك با 3% و صفر، وجود انديكاسيون ثبت شده براي تجويز درمان آنتي‌بيوتيكي با 79% و 49% و همچنين ذكر طول مدت يا زمان توقف درمان آنتي‌بيوتيكي در پرونده بيمار كه 1% و 2% محاسبه گرديد. شاخص‌هاي كيفي با كشورهاي اروپايي و آسيايي ديگر مقايسه گرديد.   نتيجه‌گيري: شاخص‌هاي كيفي تجويز آنتي‌بيوتيك در بيمارستان‌هاي سنندج در مقايسه با بيمارستان‌هاي كشورهاي اروپايي و ساير كشورهاي آسيايي از وضعيت مطلوبي برخوردار نيستند و حاكي از نياز فوري به طراحي و مداخله برنامه سرپرستي آنتي‌بيوتيكي مي باشند.