بررسي شيوع گونه بلاستوسيستيس در كودكان مبتلا به سرطان در شهر سنندج

زمينه و هدف: بلاستوسيستيس تك‌ياخته شايع روده اي است كه انسان و طيف گسترده اي از حيوانات از قبيل پستانداران، پرندگان، خزندگان، بندپايان نيز مي توانند آلوده به اين انگل باشند. شيوع بلاستوسيستيس در كشورهاي در حال توسعه نسبتاً زياد است و به عنوان رايج ترين انگل ها در ايران گزارش شده است. در سال هاي اخير در مطالعات مختلف اهميت بيماري زايي آن در انسان مشخص شده است. عفونت بلاستوسيستيس با انواع اختلالات گوارشي، اسهال، سندرم روده تحريك پذير (Irritable bowel syndrome) و ضايعات پوستي همراه است و به طور كلي، بيماران مبتلا به سرطان بيشتر مستعد ابتلا به عفونت‌هاي روده‌اي مي‌باشند و احتمال بدتر شدن علائم در نتيجه درمان هاي سركوب كننده سيستم ايمني وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسي شيوع بلاستوسيستيس در كودكان مبتلا به سرطان در شهر سنندج با روش PCR بود. مواد و روش ها: بر اساس روش سرشماري تمام نمونه هاي مدفوع از افراد مبتلا به سرطان در دسترس از بيمارستان هاي سطح شهر سنندج جمع‌آوري گرديد. براي درك شيوع گونه بلاستوسيستيس در كودكان مبتلا به سرطان در شهر سنندج، 93 نمونه مدفوع بين سال هاي 1398 تا 1400 از كل استان جمع‌آوري شد. نمونه ها به روش‌هاي مولكولي (Polymerase chain reaction) با استفاده از پرايمرهاي ناحيه باركدينگ ژن 18 rRNA جهت تكثير گونه بلاستوسيستيس بررسي شدند. يافته‌ها: نتيجهPCR تمامي نمونه ها نشان داد كه تعداد 15 مورد (16.1%) داراي قطعه bp600 براي گونه بلاستوسيستيس هستند. نتايج آناليز آماري داده ها نشان داد كه ارتباط معناداري بين گونه بلاستوسيستيس با محل زندگي (***  0/48=Pvalue ) سن (* 0/88Pvalue =) و تماس با حيوان (***0/83 Pvalue  =) وجود ندارد. نتيجه‌گيري: نتيجه اين مطالعه نشان دهنده شيوع گونه بلاستوسيستيس در افراد مبتلا به سرطان در شهر سنندج است كه اين داده ها مي‌تواند نقشي مهم در توسعه مطالعات و تحقيقات در زمينه عفونت هاي انگلي در بيماران مبتلا به سرطان داشته باشد. به‌طور كلي تعيين ميزان آلودگي گونه بلاستوسيستيس در كودكان مبتلا به سرطان و ارائه آن به مسئولين بهداشت و سلامت منطقه و كشور مي‌تواند جهت اتخاذ استراتژي درمان مناسب تر و همچنين ارائه راهكارهاي بهداشتي براي كنترل لازم مي باشد.