چاقي و شيوه زندگي سالم در دوران همه گيري كوويد19

زمينه و هدف: اضافه وزن و چاقي سلامت و كيفيت زندگي افراد را مختل كرده و خطر بيماريهاي قلبي-عروقي، ديابت، پرفشاري خون، بيماريهاي گوارشي و سرطانها را افزايش ميدهد. همچنين ايمني افراد را در مقابل بيماريهاي عفوني همه گير كاهش ميدهد مواد و روشها: در اين مقاله، با جستجوي گسترده پايگاه هاي الكترونيك، بررسي اسناد بالادستي ملي و همچنين بررسي مستندات و گزارش هاي وزارت بهداشت، مرور جامعي بر شيوع چاقي در ايران و عوامل تاثيرگذار بر آن، اقدامات صورت گرفته به منظور كنترل اين عامل خطر و چالش همزماني پاندمي چاقي و كوويد19 صورت گرفته است. يافته ها: بر اساس نتايج پيمايش ملي عوامل خطر بيماري هاي غيرواگير (STEPS)، شيوع اضافه وزن و چاقي در افراد بالاي 18 سال، 59/3 % برآورد شده است. بعلاوه، اضافه وزن و چاقي توزيع جغرافيايي همگني در كشور ندارند بصورتيكه ميانگين نمايه توده بدني از كمترين ميزان در مناطق جنوب شرقي كشور به بيشترين ميزان در استانهاي شمال غرب متغير است. همه گيري كوويد19 حتي شرايط را بدتر هم كرده است زيرا اقدامات فاصله اجتماعي همراه با مشكلات روحي در سبك زندگي افراد از جمله فعاليت بدني و رفتارهاي غذايي تغييرات عظيمي را ايجاد كرده و منجر به شيوع بالاتر عوامل خطر بيماريهاي غيرواگير خصوصاً اضافه وزن و چاقي شده است. بعلاوه چاقي ريسك بستري شدن در بيمارستان، پذيرش در بخش مراقبت هاي ويژه، نياز به تهويه مكانيكي و حتي مرگ و مير را در بيماران مبتلا به كوويد19 افزايش ميدهد. ارائه خدمات مقابله با چاقي نيز در دوران همه گيري دچار مشكلاتي شده است و جهان را با چالشي جدي مواجه كرده است. نتيجه گيري: اين مقاله نياز به سياستگذاريهاي هدفمند ملي به منظور كنترل همزمان همه گيري چاقي و كوويد19 را نشان ميدهد