سازوكارهاي تحمل به تنش خشكي در علف‌هاي چمني سردسيري

تنش خشكي يكي از مهم ترين تنش هاي غيرزنده است كه رشد، توليد و بقاي گياهان را در بسياري از مناطق جهان محدود كرده و به ليل تغييرات اقليمي شدت و گسترش آن در حال افزايش است. انواع گونه هاي گندميان براي پايداري سامانه هاي كشاورزي، تامين علوفه براي دام ها و فضاي سبز حائز اهميت هستند. علف هاي چمني از طريق واكنش هاي مورفولوژيك و فيزيولوژيك مانند تغيير در رشد ريشه، رنگيزه هاي فتوسنتزي، فعال سازي آنزيم هاي آنتي اكسيداني و انباشته شدن تركيبات اسمزي، به تنش خشكي سازگار شده و بعلاوه داراي ويژگي هاي اختصاصي ديگري مانند خواب تابستانه، برگشت پذيري پس از خشكي و ديرزيستي هستند كه باعث سازگاري آن ها به تنش خشكي طولاني مدت مي شود. خواب تابستانه يكي از سازوكارهاي اجتناب از تنش خشكي در علف هاي چمني سردسيري است كه باعث كاهش عملكرد گياه طي گرما و خشكي تابستان و افزايش برگشت پذيري و بقاي آن ها پس از رفع خشكي طولاني مدت مي شود. نتايج تحقيقات نشان داده است كه اغلب صفات گياهي در علف هاي چمني داراي وراثت پذيري خصوصي بالا و همبستگي مثبت با تحمل به خشكي هستند، بنابراين مي توان از آنها به عنوان شاخص براي شناسايي و انتخاب ژنوتيپ هاي متحمل به خشكي استفاده كرد. استفاده از روش هاي مولكولي در كنار روش هاي به نژادي متداول در علف هاي چمني، باعث افزايش دقت و سرعت برنامه هاي به نژادي در توليد ارقام متحمل به خشكي شده است. اين روش ها كمك شاياني به ارزيابي تنوع ژنتيكي، تعيين والد پدري در جوامع دگرگشن، تعيين مكان هاي ژني، توالي يابي ژنوم و شناسايي ژن هاي مرتبط با تحمل به خشكي در علف هاي چمني كرده است.