سياست خارجي آمريكا در قبال ايران در دوران اوباما و ترامپ (براساس تئوري رئاليسم تهاجمي ميرشايمر و رئاليسم تدافعي والتز)

هدف پژوهش حاضر تشريح و تبيين عوامل و مؤلفه‌هاي مؤثر بر سياست خارجي آمريكا در قبال ايران در دوره اوباما و ترامپ است كه با فراز و فرودهاي بسياري همراه بود. به لحاظ روشي، پژوهش حاضر از نوع توصيفي - تحليلي مبتني بر روش مرور نظام‌مند با تجزيه و تحليل رفتار اوباما و ترامپ براساس رويكرد واقع‌گرايي تدافعي و واقع‌گرايي تهاجمي است. سياست خارجي آمريكا براساس امنيتي كردن فعاليت‌هاي هسته‌اي و رفتارهاي منطقه‌اي ايران قابل تبيين بوده و مؤلفه‌هاي آن عبارتند از شخصيت و اعضاي كابينه و لابي‌هاي عبري - عربي. سياست خارجي اوباما در قبال ايران با استفاده از رويكرد تعامل و فشار (قدرت هوشمند) موفقيت‌آميز بود، ولي سياست خارجي ترامپ با توجه به ماهيت تهاجمي و شكاف در اردوگاه غرب، ناكام ماند. بنابراين، مي‌توان نتيجه گرفت كه هر دو رئيس جمهور سعي داشتند با ايجاد بحران‌هاي سياسي، اقتصادي و تهديدات نظامي در ابعاد داخلي و خارجي، منافع جمهوري اسلامي را به چالش بكشند. اوباما توانست با دستيابي به توافق هسته‌اي، فعاليت‌هاي هسته‌اي ايران را مهار كند، ولي ترامپ با خروج از توافق هسته‌اي، نه‌تنها نتوانست دستاوردهاي اوباما را حفظ كند، بلكه دستاورد او در مهار ايران براي تأمين منافع ملي آمريكا تقريباً هيچ بود.