ارزيابي مقدار گال برگي بلوط (.Quercus brantii Lindl) در توده‌‌هاي جنگلي سالم و دچار زوال در استان كهگيلويه و بويراحمد

درختان بلوط (.Quercus sp) ميزبان حشره‌ها و آفات مختلف توليدكننده انواع گال هستند، اما اطلاعات اوليه و اساسي درمورد مقدار گال برگي آن‌ها، محدود و ناچيز است. پژوهش پيش‌‌رو با هدف مقايسه مقدار گال برگي بلوط ايراني (.Q. brantii Lindl) بين جهت‌‌هاي مختلف تاج درختان، فرم‌‌هاي رويشي (دانه‌‌زاد و شاخه‌‌زاد) و ‌‌دامنه‌هاي متفاوت جغرافيايي در توده‌‌هاي سالم و دچار زوال در استان كهگيلويه و بويراحمد انجام شد. پس از جنگل‌گردشي در رويشگاه‌‌هاي شهرستان‌‌هاي بويراحمد و دنا، دو قطعه‌نمونه يك هكتاري با آثار زوال (خشكيدگي) و دو قطعه‌نمونه بدون آثار زوال (شاهد) در دامنه‌‌هاي شمالي و جنوبي انتخاب شدند. ضمن اندازه‌گيري متغيرهاي كمي پايه‌هاي بلوط ايراني (قطر برابرسينه، قطر جست‌‌گروه، ارتفاع و سطح تاج) 20 برگ از هر جهت جغرافيايي تاج درخت برداشت شد. در آزمايشگاه، گال‌‌ها از روي برگ‌هاي نمونه جداسازي و وزن شدند. براساس نتايج به‌‌دست‌آمده از مقايسه ميانگين، هرچند جهت شمال تاج درختان در اغلب رويشگاه‌‌ها، مقدار گال بيشتري داشت، اما ازاين‌نظر بين جهت‌‌هاي مختلف تاج يك درخت در هر دو فرم رويشي، اختلاف معني‌‌داري ‌‌مشاهده نشد. در هر دو فرم رويشي، ميانگين مجموع وزن گال برگ‌هاي نمونه در رويشگاه زوال دامنه جنوبي به‌طور معني‌‌داري بيشتر از رويشگاه‌‌هاي ديگر بود. همچنين، مقدار گال برگ در درختان دانه‌‌زاد به‌طور معني‌داري بيشتر از پايه‌هاي شاخه‌زاد به‌دست آمد. به‌‌نظر مي‌‌رسد كه عوامل اقليمي و توپوگرافي مانند ارتفاع از سطح دريا و ميانگين دماي ماهانه، نقش تعيين‌كننده‌اي در گسترش گال برگي بلوط ايراني دارند.