كليدواژه :
جشن , جشن‌هاي اسلامي , جشن‌هاي ايراني , جشن‌هاي هندويي , جهانگيرشاه , جهانگيرنامه , گوركانيان , مجالس جهانگيري , هند اسلامي
چكيده فارسي :
در ميان شاهان گوركاني هند، دوره طولاني بيست وسه ساله سلطنت جهانگيرشاه (حك 1014-1037ﻫ) خاصه به سبب گرايش اين سلطان به زبان فارسي و فرهنگ ايراني زبان زد است و خود او نيز خاطرات روزانه اش را به فارسي نگاشت و نامش را جهانگيرنامه گذاشت. نويسندگان مقاله پيش رو بر اساس اين كتاب جهانگيرشاه و گزارش نامه يكي از درباريانش، عبدالستار لاهوري، يعني كتاب مجالس جهانگيري، با اتكا بر روش توصيفي- تحليلي و با مطالعه تطبيقي كوشيدهاند چندوچون برگزاري جشنها و رفتارهاي جشني را كه در اين دو اثر به گستردگي بازتاب يافته، بررسي كنند و به اين پرسش ها پاسخ دهند كه عناصر اصلي هركدام از جشن هاي هندوان،ايرانيان و مسلمانان چه بودهاست و اين جشنها دست خوش چه دگرگوني هايي شده اند؟ برپايه يافته هاي اين پژوهش، آتش افروزي و چراغاني كه از عناصر جشن هاي ايراني و هندي بوده، بر اغلب رفتارهاي جشني مسلمانان تأثيرات آشكار نهاد، چنان كه گاه برخي اعياد اسلامي، مانند شب برات يك سره از محتواي اسلامي و ديني خالي شده و به نوعي جشنواره غيرديني تغيير ماهيت داده اند، چندان كه مراسم يادبود اوليا و بزرگان مسلمان نيز با حضور خنياگران و نوازندگان به صورت مراسمي جشن گونه درآمد.
