شناسايي و تحليل راهبردها و بسترهاي مديريت استعداد در آموزش عالي ايران

هدف پژوهش حاضر، شناسايي و تحليل راهبردها و بسترهاي مديريت استعداد در آموزش عالي ايران به روش آميخته اكتشافي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر را اعضاي هيأت علمي دانشگاه‌هاي سراسري شهر تهران تشكيل دادند كه در مرحله كيفي با استفاده از نمونه‌گيري هدفمند تعداد 15 نفر و در مرحله كمي تعداد 122 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند‌. براي تحليل داده‌هاي كيفي از تكنيك تحليل موضوعي (تم) و به‌ منظور تحليل داده‌هاي كمّي از مدل معادلات ساختاري با نرم‌افزار PLS استفاده شد. يافته‌ها نشان داد مقوله‌هاي جو سازماني (منزلت اجتماعي و حرفه‌اي، مديريت مشاركتي‌)، تسهيلات سازماني (فيزيكي، انساني) و ساختار پويا (استقرار شايسته‌سالاري، روابط سازماني مناسب) از بسترهاي مورد نياز و مقوله‌هاي توسعه آموزش(فرصت‌هاي مطالعاتي كافي، آموزش اعضاي هيئت علمي)، تمركززدايي (‌آزادسازي نقد علمي، تفويض اختيار، حمايت مادي و معنوي)، طرح‌ مديريت استعداد (پرورش مديران دانشگاه، آينده‌نگري) از راهبردهاي مورد نياز براي اجراي مديريت استعداد مي-باشند. نتايج يافته‌هاي ديگر پژوهش نشان داد كه عوامل ساختار پويا، تسهيلات سازماني، جو سازماني تاثير معني‌داري بر راهبردهاي مديريت استعداد دارد. بنابراين عملكرد دانشگاه‌ها را مي‌توان با شكوفايي استعدادهاي اعضاي هيأت علمي در زمينه آموزش، پژوهش و فناوري و فراهم كردن فرصت‌هايي براي توسعه و رشد آنها بهبود بخشيد. بر اين اساس تهيه يك طرح جامع مديريت استعداد اعضاي هيأت علمي در نظام آموزش عالي‌، تسهيل زيرساخت‌هاي مطالعاتي و پژوهشي كشور، ساماندهي فرصت‌هاي مطالعاتي و بورس تحصيلي خارج از كشور از جمله پيشنهادات سياستي اين پژوهش است.