مدل اندازه گيري و گزارشگري سرمايه فكري در ايران

طي سال‌هاي اخير، نقش منابع غيرفيزيكي در خلق ارزش مستمر و سودآوري پايدار در شركت‌ها و سازمان‌ها، افزايش چشم‌گيري يافته و سرمايه فكري نيز به عنوان مفهومي كه نشان‌دهنده دانش، مهارت و ساير منابع نامشهود در سازمان است، مورد توجه بسياري قرار گرفته است. علي‌رغم اينكه تعريف سرمايه فكري با مفهوم دارايي نامشهود همخواني دارد، ليكن به دليل نبود مدل جامع و منسجم، اطلاعات مربوط به آن جايگاهي در گزارش‌هاي مالي سازمان‌ها پيدا نكرده است. لذا اين پژوهش به ارايه مدل اندازه‌گيري و گزارشگري سرمايه فكري در ايران پرداخته تا ابزار مناسبي براي مديريت سرمايه فكري و ايجاد مزيت رقابتي در شركت‌ها و سازمان‌هاي ايراني فراهم نمايد. پژوهش حاضر، ابتدا با بررسي تطبيقي مباني نظري و تجربي موجود به شناسايي ابعاد، مولفه‌ها و شاخص‌هاي اندازه‌گيري سرمايه فكري پرداخته است. سپس با اتخاذ يك روش كيفي و تحليل محتواي مصاحبه‌هاي نيمه‌ساختاريافته، يافته‌هاي اوليه را اصلاح و در نهايت، با جمع‌آوري و تحليل 97 پرسشنامه به روش دلفي فازي به ارايه مدل نهايي پرداخته است. نتايج پژوهش حاضر بيانگر 3 بعد (سرمايه انساني، ساختاري و ارتباطي)، 8 مولفه و 21 شاخص براي اندازه‌گيري و گزارشگري سرمايه فكري در ايران است.