كاهش سطح سرمي ويسفاتين، مقاومت به انسولين، گلوكز و برخي شاخص‌هاي تركيب بدني بر اثر تمرينات مقاومتي در نوجوان چاق

سطوح سرمي ويسفاتين در كودكان و نوجوانان چاق افزايش مي يابد و نقش محوري در مقاومت به انسولين ناشي از چاقي دارد. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر ده هفته تمرين مقاومتي بر سطح سرمي ويسفاتين و مقاومت به انسولين در نوجوانان چاق بود. در اين تحقيق نيمه تجربي، 16 نفر از نوجوانان پسر چاق با ميانگين سن 17/94±0/61 سال و شاخص تودة بدني بين 30 تا 35 kg/m^2، به صورت هدفمند انتخاب شدند و به طور تصادفي، به تساوي در دو گروه كنترل و تجربي قرار گرفتند. گروه تمرين، برنامۀ تمرين مقاومتي را با شدت 40 تا 85 درصد 1RM، سه جلسه در هفته، به مدت ده هفته اجرا كردند. پيش از شروع برنامۀ تمريني و 48 ساعت پس از آخرين جلسۀ تمرين مقادير ويسفاتين، مقاومت به انسولين، گلوكز و تركيب بدني اندازهگيري شد. تحليل داده ها با استفاده از آزمون t وابسته و تحليل كوواريانس در سطح معناداري 0/05 P انجام گرفت. تحليل داده ها نشان داد كه پس از ده هفته تمرين مقاومتي، سطح سرمي ويسفاتين پلاسما (F=375/81، P=0/001)، مقاومت به انسولين (F=196/87، P=0/001)، انسولين (F=325/62، P=0/001)، گلوكز (F=66/99، P=0/001) و درصد چربي (F=5/57، P=0/03) در گروه تجربي در گروه تجربي نسبت به كنترل به طور معناداري كمتر بود. هرچند وزن (F=2/26، P=0/15) و شاخص تودة بدن (F=1/81، P=0/20) در مقايسۀ بين گروهي با كاهش همراه بود، اما معنادار نشد. به نظر مي رسد تمرينات مقاومتي با اثر بر ويسفاتين پلاسما و تقويت عملكرد شبه انسوليني آن، مي تواند در بهبود مقاومت به انسولين، گلوكز و تركيب بدني در نوجوانان چاق مؤثر باشد.