تعيين نقش ادراك ايمني و راحتي در استفاده از گذرگاه ‏هاي عابر پياده

پياده‌روي پايه‌اي‌ترين گزينه حمل‌ونقل پايدار به شمار مي‌آيد. بااين‌حال شمار بالاي تصادفات عابران پياده به يكي از مهم‌ترين چالش‌هاي حمل‌ونقل درون‌شهري تبديل‌شده است. عمده تصادفات درگير با عابران پياده هنگام عبور آن‏ها از عرض خيابان رخ مي‌دهند. اگرچه، براي بهبود ايمني عابران پياده تسهيلاتي همانند خط‌كشي عابر پياده، پل‌هاي عابر پياده و تقاطع ‏هاي چراغ‌دار در نظر گرفته‌شده است؛ اما اغلب عابران پياده به دلايل مختلف ازجمله نگرش و ادراك آن‌ها در ارتباط با اين گذرگاه ‏ها، از آنها استفاده نمي‌كنند. بنابراين، اين مطالعه به تعيين نقش ادراك ايمني و راحتي عابران پياده بر ميزان استفاده از اين تسهيلات در شهر شيراز مي‌پردازد. براي اين منظور، از 697 عابر پياده در 34 موقعيت از معابر اصلي شهر شيراز اين پرسشگري صورت گرفت. نتايج حاصل از اجراي مدل لوجيت رتبه‌اي نشان مي‌دهد، ايمني و ميزان راحتي درك‏شده توسط عابران پياده بر ميزان استفاده از خط ‏كشي عابر پياده تأثيرگذار بوده و در ارتباط با پل ‏هاي عابر پياده تنها ايمني درك ‏شده بر استفاده از آنها توسط عابران پياده تأثير دارند. همچنين گروه مردان تمايل بيشتري به استفاده از خط‌كشي عابر پياده در مقايسه با زنان داشته و با افزايش سن ميزان استفاده از خط ‏كشي عابر پياده كاهش مي‌يابد. نتايج حاصل از اين مطالعه مي‌تواند به‌عنوان يك نقشه راه به‌منظور اولويت‌بندي اقدامات در جهت بهبود تسهيلات عبور عرضي عابران پياده در برنامه‌ريزي‌هاي آتي توسعه پياده‌مداري شهرها مدنظر متوليان مديريت حمل‌ونقل درون‌شهري قرار گيرند.