مدل‌سازي بازي توزيع و توليد در مسئله مسيريابي توليد سبز به كمك برنامه‌ريزي آرماني فازي دوسطحي

مقاله حاضر تلاش دارد تا مدل رياضي مسئله مسيريابي توليد را با اعمال سياست‌هاي حفاظت از محيط‌زيست ارائه نمايد. شركت‌ موردبررسي از دو بخش مستقل توليد و توزيع تشكيل شده است. اين زيرمجموعه‌ها به‌صورت غيرمتمركز اداره مي‌شوند و ارتباط دوطرفه ميان آن‌ها يك بازي استكلبرگ را شكل مي‌دهد. زيرمجموعه اول (شركت توزيع) تصميم‌گيرنده سطح اول است و براي وسايل نقليه تعيين مسير نموده و ميزان انتقال محصول به هر يك از مشتريان را مشخص مي‌كند. شركت پخش دو هدف را پيگيري مي‌نمايد كه عبارت‌اند از كمينه‌سازي هزينه‌‌هاي توزيع و نگهداري و كمينه‌سازي ميزان آلايندگي وسايل نقليه. ازآنجاكه محدوديت ظرفيت توليد، مانع از تأمين تمامي خواسته‌هاي بخش توزيع توسط توليد‌كننده مي‌شود؛ شركت توزيع مي‌تواند محصول را از شركت توليدي زيرمجموعه تهيه كرده و يا با پرداخت هزينه بيشتري از ساير توليدكنندگان، كالاي جايگزين را تأمين نمايد، كه در اين صورت از توليدكننده غرامت دريافت مي‌كند. در سطح پايين‌تر، زيرمجموعه دوم (توليدكننده) با هدف كمينه‌سازي هزينه‌‌هاي توليد و نگهداري، به زمان‌بندي توليد مي‌پردازد. درنهايت الگوريتم حل مسئله دوسطحي چندهدفه، بر مبناي رويكرد برنامه‌ريزي آرماني فازي دوسطحي تشريح و بسط داده مي‌شود. تحليل‌ نتايج عددي حاكي از آن است كه مطلوبيت تصميمات نهايي از ديد توزيع‌كننده و توليدكننده به ميزان هزينه كالاي جايگزين و غرامت حساس است. الگوريتم پيشنهادي براي بهبود ميزان توافق بين تصميم‌گيرندگان سطح اول و دوم تلورانس‌هايي را در نظر مي‌گيرد كه با تنظيم مناسب آن‌ها نيز مي‌توان به برنامه‌هاي اجرايي‌تر رسيد. همچنين نتايج عددي حاصل بيان مي‌دارند كه جواب‌هاي روش برنامه‌ريزي آرماني فازي دوسطحي برابر يا بسيار نزديك به جواب ضدايده‌آل هستند.