قيمت‌گذاري ساعت‌مبنا و دوره‌مبناي محدوده طرح ترافيك، مورد انتخاب وسيله شهر تهران

با رشد شهرها و افزايش تعداد خودروها، تنها افزايش ظرفيت و تأمين عرضه مناسب و بيشتر نمي‌تواند بهترين گزينه تلقي شود. تهران شهري است كه با معضل تراكم ترافيك و آلودگي هواي ناشي از خودروها روبرو است. با توجه به قيمت گزاف ارتقا وضعيت عرضه در هسته مركزي شهر در كنار ارزش تاريخي معابر و ساختمان‌هاي موجود در اين منطقه عملاً امكان تعريض معابر يا استفاده از سيستم‌هاي حمل‌ونقل انبو‌ه‌بر وجود ندارد. ازاين‌رو، دو طرح مديريتي طرح ترافيك و طرح تردد نوبتي (زوج يا فرد) در هسته مركزي شهر اجرا مي‌شود. در پژوهش حاضر، انتخاب وسيله افراد در محدوده طرح ترافيك شهر تهران، با عوارض متغير نسبت ساعت روز بررسي‌شده است. براي اين منظور از داده‌هاي رجحان بيان‌شده استفاده‌شده است. جهت بررسي تأثير متغير بودن عوارض نسبت به‌ ساعت روز بر انتخاب وسيله كاربران، از دو رويكرد ساعت مبنا و دوره مبنا در اين پژوهش استفاده‌شده است. در نظر داشتن ناهمگني در خصوصيات شهروندان، باعث دقت بيشتر مدل‌ها مي‌شود. ازاين‌رو از مدل لوجيت تركيبي به‌عنوان مدل انعطاف‌پذير براي يافتن ناهمگوني در رفتار افراد و منبع ايجاد اين ناهمگوني استفاده‌شده است. با توجه به نتايج پرداخت مدل لوجيت تركيبي مي‌توان نتيجه گرفت كه اختلاف‌سليقه بين كاربران نسبت به 9 متغير وجود دارد. بررسي اثر حاشيه‌اي متغير قيمت طرح ترافيك، نشان داد درصورتي‌كه عوارض طرح ترافيك 1000 تومان زياد شود، احتمال انتخاب گزينه خودرو شخصي در رويكرد ساعت مبنا 0.1277 درصد و در رويكرد دوره مبنا 0.1475 درصد كاهش مي‌يابد.