شاخص كاربردي براي ارزيابي سياست‌هاي ارتقاي آموزش و آزمون رانندگي در ايران

يكي از مهم‌ترين گام‌ها در كاهش تصادفات رانندگي آموزش‌هاي پيش از أخذ گواهينامه رانندگي، و نوع ارزيابي در اعطاي گواهينامه مي‌باشد. به‌ منظور ارتقاي فرآيند آموزش و اعطاي گواهينامه سياست‌هاي مختلفي در نقاط دنيا اجرا شده است و سالانه روش‌هاي نوين‌تري نيز اضافه مي‌گردد، اما اولويت‌بندي نادرست انجام اقدامات با توجه به محدوديت‌هايي كه همواره وجود دارند مي‌تواند مانع از تأثير كارا و مناسب اين اقدامات باشد. در اين پژوهش  با هدف اولويت بندي صحيح و تخصيص بودجه مناسب  12 مورد از پربازده‌ترين اين شيوه‌هاي اصلاح و بهبود شناسايي گرديد و با توجه به 5 معيار بودجه، زيرساخت‌هاي ضروري، زمان، هزينه و نيروي انساني موردنياز، يك شاخص تصميم‌گيري ارائه گرديد كه در آن با استفاده از پارامتر سودمندي، ارزيابي هر يك از سياست‌ها صورت پذيرفت. بررسي گزينه‌ها در شاخص پيشنهادي نشان داد سياست‌هاي ارزيابي آموزشگاه‌ها بر اساس سيستم امتيازدهي، توسعه 10 برنامه كاربردي آموزش رانندگي و اضافه شدن ارزيابي رواني متقاضيان به آزمون گواهينامه بيشترين امتياز را كسب نمودند. از نتايج اين پژوهش مي‌توان در تعيين معيارها و همچنين ارزيابي گزينه‌هاي اجرايي آموزش و آزمون گواهينامه رانندگي بخصوص در شرايط كمبود بودجه استفاده نمود.