شبيه سازي عامل بنيان حركت ناوگان اتوبوس هاي تندرو شهري(BRT)

امروزه سيستم‎هاي حمل و نقل زميني با چالش بزرگي به نام ازدحام روبه‌رو هسـتند. از آنجـا كـه پديده‌هاي ترافيكي و ازدحام داراي خصوصياتي از جمله پيچيدگي و پويـايي هستند، مدل‌سازي آنها با مدل‎هاي رياضي معمول بسيار دشوار و بعضاً غيرممكن است. به همين منظـور،  مـي‌تـوان در مدل‌سـازي پديـدۀ ازدحـام و تشـخيص پارامترهـاي مـؤثر در كـاهش يـا افـزايش آن، از تكنولوژي‌هاي مبتني بر عامل‎هاي داراي همخـواني بـالا بـا ايـن خصوصـيات بهـره گرفـت. با توجه به جايگاه اتوبوس‌هاي تندرو شهري در جابه‌جايي مسافران، كاهش ترافيك و همچنين كاهش پارامترهاي زمان انتظار مسافران و زمان سفر از اهداف اين تحقيق هستند. لذا براي تحقق اين اهداف از شبيه‌سازي عامل بنيان حركت ناوگان اتوبوس‌هاي تندرو شهري (BRT) استفاده شده است. در اين تحقيق، برنامۀ پايۀ NetLogo براي كدنويسي مدل و اجراي شبيه سازي آن مورد استفاده قرار گرفته است.  در اين بررسي سه سناريو متفاوت در نظر گرفته شد. نتايج عملكرد سيستم حمل و نقل تندرو شهري با تغييرات به عمل آمده در هر يك از پارامترهاي مؤثر، در هر يك از سناريوها، قابل توجه بود. در نهايت، پس از آناليز و تحليل كلي و همچنين مقايسۀ وضعيت‌هاي مختلف، نتايج و پيشنهاداتي براي بهبود عملكرد ناوگان اتوبوس‌هاي تندرو شهري ارائه شد. از جمله اينكه در خصوص دستيابي به اهداف مورد نظر (يعني كاهش زمان انتظار مسافران در ايستگاه‌ها و كاهش زمان سفر) وضعيت سناريوي پل نسبت به دو سناريوي چراغ هوشمند و حالت جاري مناسب‌تر است.