ارائه الگوي شناسايي و جذب استعدادها در حسابداري و حسابرسي ايران با رويكرد مديريت استعداد

ماهيت و نقش حسابداري را از يك سو به عنوان يك دانش، و از سوي ديگر به عنوان يك حرفه و فعاليت تخصصي تعريف نموده اند. محصول حسابداري شامل گزارش هاي مالي مي باشد كه در يك سيستم اطلاعاتي منسجم و مشخصي تهيه گرديده و مورد استفاده تمامي بخش هاي جامعه با درجاتي متفاوت قرار مي گيرد.منابع انساني و تخصص و عملكرد آنها به‌عنوان مهم‌ترين ركن سيستم اطلاعاتي حسابداري مي‌باشد كه توانمندي و عملكرد آنها مي‌تواند موفقيت يا شكست سيستم را رقم بزند. تمامي دانش‌ها و حرفه‌هاي تخصصي به دنبال جذب بهترين استعدادها و استفاده از آنها هستند؛ در اين راستا، تحقيق حاضر براي نخستين بار در قلمرو حسابداري و حسابرسي به دنبال ارايه الگويي مناسب و علمي براي جذب استعدادها در حسابداري و حسابرسي با روش كيفي نظريه داده بنياد مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق شامل خبرگان دانشگاهي و اجرايي حسابداري و حسابرسي (و يا هر دو) بوده است كه با استفاده از رويكرد نمونه گيري هدفمند انتخاب شده است و بر اساس قاعده اشباع نظري شامل 14 نفر مي باشد. داده‌ها به روش مصاحبه با روش هدايت كليات و به صورت نيمه ساخت يافته گردآوري شده است. براي به دست آوردن اعتبار و روايي داده‌ها از دو روش بازبيني مشاركت‌‌كنندگان و همچنين مرور خبرگان غيرشركت كننده در پژوهش استفاده شد. مقوله محوري تحقيق شايسته گزيني براي حسابداري و حسابرسي است كه در سه مفهوم توافق در تعريف استعداد؛ فرهنگ‌سازي جذب استعداد؛ و قاعده‌مندسازي فرايند جذب استعداد (استعداديابي) بيان گرديده و با توجه به شرايط عليّ، شرايط زمينه‌اي و شرايط مداخله‌گر، راهبردهايي تدوين و الگوي نهايي بر اساس آن ارائه شده است. اين مطالعه مي تواند شروع مناسبي براي سامان‌دهي به مقوله جذب استعدادها در فرايند مديريت استعداد و بهره وري منابع انساني در حسابداري و حسابرسي باشد.