شناسايي ‎ ورشكستگي با استفاده از محافظه كاري حسابداري (تحليلي متفاوت و ارايه مدل)

پژوهش حاضر به ارائه مدل پيش بيني ورشكستگي با استفاده از محافظه كاري حسابداري پرداخته است. جامعه آماري پژوهش شامل شركت‎هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1386 تا 1397 است كه تعداد 122 شركت به عنوان نمونه آماري پژوهش در نظر گرفته شدند. روش پژوهش از نوع علّي-معلولي بوده و روش گردآوري اطلاعات در بخش ادبيات نظري مبتني بر مطالعات كتابخانه‎اي و در بخش آزمون فرضيه‎هاي پژوهش مبتني بر اسنادكاوي صورت‎هاي مالي است. به طور كلي روش آماري مورد استفاده در اين پژوهش روش رگرسيون لجستيك است. در اين پژوهش، سازگارترين معيار سنجش محافظه كاري با انواع مدل هاي پيش بيني ورشكستگي شناسايي شده است و مطابق با نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده ها نشان داد كه هريك از معيارهاي محافظه كاري حسابداري (شرطي و غيرشرطي) قابليت پيش بيني ورشكستگي شركت ها را داشته اند، اما توان پيش بيني و قابليت پيش بيني آنها به روش تشخيص ورشكستگي شركت ها بستگي داشته است. نتايج نشان داد كه محافظه كاري غيرشرطي از طريق مدل آلتمن بالاترين توان را در پيش بيني وضعيت ورشكستگي شركت ها داشته و قابليت پيش بيني ورشكستگي نسبت به معيار محافظه كاري حسابداري نيز حساسيت هاي متفاوتي نشان داده است.