ارائه مدل ارتقا شايستگي با هدف مديريت عملكرد مديران آموزش با تأكيد بر فقدان رقابت پذيري سازمان (مطالعه موردي صنعت هوانوردي)

يكي از عوامل اثرگذار بر جايگاه پايين ايران درحوزه هوانوردي به فقدان مديران شايسته در مراكز آموزش هوانوردي باز مي‌گردد. در اين راستا، هدف تحقيق حاضر شناسايي و ارائه مدل ارتقاء شايستگي و مديريت عملكرد مديران آموزش با تاكيد بر رقابت‌پذيري سازمان در صنعت هوانوردي بوده است. روش تحقيق از نوع كاربردي و اكتشافي و در دو بخش كمي و كيفي انجام شده است. جامعه آماري در بخش كيفي مديران و خبرگان در صنعت هوانوردي بودند كه با روش اشباع نظري 10 نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند و جامعه آماري در بخش كمي كليه كاركنان شركت هواپيمايي آسمان در سال 1397 بودند كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده 250 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت گرداوري داده ها در بخش كيفي از مصاحبه استفاده شد و در بخش كمي از پرسشنامه محقق ساخته كه روايي آن توسط خبرگان تائيد و پايايي با آلفاي كرونباخ بررسي و (0.80) تاييد گرديد. بر اين مبنا شايستگي هاي مديران در سه زير گروه فني، ادراكي و ارتباطي با 70 گويه دسته بندي شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از تحليل محتواي كيفي و معادلات ساختاري و نرم افزارهاي SPSS25 –PLS استفاده شد. نتايج نشان داد كه ابعاد اصلي 3 گانه ارتقاي شايستگي مديران (فني، ادراكي، ارتباطي) و مولفه هاي مرتبط مورد تائيد بوده و در مدل عملياتي و نهايي ارائه گرديد و بررسي هاي نظري و كيفي خبرگان نيز نشان داد كه مدل از برازش مناسبي برخوردار مي باشد.