بررسي اثر محلول جنتامايسين 80 ميلي‌گرم در تركيب با آلوگرافت بر بازسازي ديفكت‌هاي استخواني رت

مقدمه استفاده از آلوگرافت به‌تنهايي و يا همراه با مواد استخواني ديگر، پيشرفت‌هاي چشمگيري در پروسه‌هاي آگمنتاسيون استخوان نشان داده است. بر اين اساس، هدف از اين پژوهش، ارزيابي اثر محلول جنتامايسين 80 ميلي‌گرم موضعي همراه با آلوگرفت در بازسازي هدايت‌شده استخوان در ديفكت‌هاي موجود در جمجمه رت است. مواد و روش ها  دوازده سر موش wistar به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. در هر گروه 6 سر موش وجود داشت. 3 عدد ديفكت در جمجمه آن‌ها ايجاد شد. يكي از آن ديفكت‌ها به‌تنهايي با آلوگرافتDemineralized Freeze‑Dried Bone Allograft (DFDBA) پر شد و ديگري با آلوگرفت همراه با محلول جنتامايسين 80 ميلي‌گرم و ديفكت سوم هم به‌عنوان گروه كنترل خالي گذاشته شد. بعد از 4 و 10 هفته موش‌ها براي تهيه ي نمونه‌هاي هيستولوژيك كشته شدند. ارزيابي‌هاي هيستولوژيك و هيستومورفومتريك براي اندازه‌گيري كيفي و كمي تشكيل استخوان، نوع استخوان جديد ساخته‌شده، وايتاليتي استخوان جديد، واكنش التهابي، نوع بافت هم‌بندي و آنژيوژنز انجام شد. يافته ها در پايان هفته‌هاي 4 و 10، پس از جراحي، درصد متوسط استخوان‌سازي در ناحيه ديفكت‌هاي ايجادشده، در گروهي كه آلوگرفت همراه با جنتامايسين بود، بيشتر نشان داده شد. در اين مدت تفاوت چشمگيري بين اين گروه و گروه كنترل بود. نتيجه گيري طبق مطالعه حاضر، استفاده از جنتامايسين همراه با DFDBA اثر قابل ملاحظه اي روي بازسازي استخوان در ديفكت هاي ايجاد شده در جمجه رت دارد.