مقايسه تأثير درمان پذيرش و تعهد با درمان متمركز بر شفقت بر شدت نگراني و تاب‌آوري بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس

زمينه و هدف با توجه به افزايش تعداد بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس و عوارض روان‌شناختي‌اي كه اين گروه را تحت‌تأثير قرار مي‌دهد، مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد با درمان متمركز بر شفقت براي اين بيماران انجام شد. مواد و روش ها اين مطالعه يك طرح نيمه‌آزمايشي با پيش‌آزمون پس‌آزمون و گروه كنترل بود كه در آن 45 بيمار مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس از بين بيماران ام‌اس در كلينيك تهران در سال 1399 انتخاب شدند و به‌طور تصادفي به گروه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد و گروه درمان متمركز بر شفقت و گروه كنترل تقسيم شدند. شركت‌كنندگان پرسش‌نامه تاب‌آوري كانر و ديويدسون و پرسش‌نامه نگراني پنسيلوانيا را در هر 2 مرحله قبل و بعد از مداخله تكميل كردند. گروه‌ها به‌ترتيب در 8 جلسه درمان پذيرش و تعهد و 10 جلسه درمان متمركز بر شفقت شركت كردند. گروه كنترل هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. پس‌آزمون در پايان جلسات درماني انجام شد. داده‌ها با استفاده از تحليل كوواريانس گزارش شد. ملاحظات اخلاقي اين پژوهش با كد اخلاق  IR.IAU.TJ.REC.1399.012 به تصويب دانشگاه آزاد اسلامي واحد تربت‌جام رسيده است. يافته ها نتايج تحليل كوواريانس تك‌متغيره در سطح آماري P 0/05, F=5/88 براي تاب‌آوري و 42/60=F براي شدت اضطراب به دست آمد كه نشان‌دهنده اثربخشي بيشتر درمان پذيرش و تعهد است. نتيجه گيري با توجه به اثربخشي هر دو روش درماني، پيشنهاد مي‌شود اين درمان‌ها در كنترل علائم روان‌شناختي بيماران بيشتر مورد توجه قرار گيرند.