بررسي ميزان پوسيدگي دندان و ارتباط آن با آگاهي، نگرش و رفتار در دانش آموزان دوره اول متوسطه شهرستان اسلام‌آباد غرب

زمينه و هدف سلامت دهان و دندان نقش مهمي در سلامت عمومي افراد دارد و متأثّر از عوامل مختلفي همچون آگاهي و نگرش فرد درخصوص رعايت بهداشت دهان و دندان است. بهبود آگاهي و نگرش افراد در اين خصوص باعث توجه بيشتر نسبت به رعايت بهداشت دهان و دندان مي‌شود. از اين ‌رو، مطالعه حاضر با هدف تعيين ميزان پوسيدگي دندان و ارتباط آن با آگاهي، نگرش و رفتار در دانش‌آموزان متوسطه اول شهرستان اسلام‌آباد غرب انجام شد. مواد و روش ها اين مطالعه يك مطالعه مقطعي بين 348 نفر از دانش‌آموزان دوره‌ اول متوسطه در شهرستان اسلام آبادغرب بود كه از طريق نمونه‌گيري در 2 مرحله خوشه‌اي و تصادفي انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از معاينه باليني و پرسش‌نامه استاندارد جمع‌آوري با استفاده از آماره توصيفي، تي‌تست مستقل، آناليز واريانس يك‌طرفه، تست تعقيبي شفه و ضريب همبستگي اسپيرمن در سطح معنا‌داري كمتر از 0/05 با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 22 آناليز شد. ملاحظات اخلاقي اين مطالعه با شناسه IR.KUMS.REC.1397.548 به تصويب كميته اخلاق در پژوهش دانشگاه علوم‌پزشكي كرمانشاه رسيده است.  يافته‌ها ميانگين شاخص پوسيدگي دندان 3/47±6/07 و ميانگين دندان‌هاي پوسيده 2/90±5/31 بود. 96/3 درصد دانش‌آموزان دندان پوسيده داشتند. شاخص پوسيدگي دندان (0/124-=P=0/021،r) و تعداد دندان‌هاي پوسيده (0/131-=P=0/015, r) با عملكرد دانش‌آموزان درخصوص رعايت بهداشت دهان و دندان ارتباط معناداري داشت. بين شاخص پوسيدگي دندان و تعداد دندان‌هاي پوسيده با آگاهي و نگرش دانش‌آموزان درخصوص رعايت بهداشت دهان و دندان اختلاف معناداري ديده نشد (P 0/05). شاخص پوسيدگي دندان (0/749=P) و ميزان دندان‌هاي پوسيده (0/614=P) در 2 جنس تفاوت معنا‌داري نداشت.  نتيجه گيري شاخص پوسيدگي و تعداد دندان‌هاي پوسيده در اين مطالعه نسبتاً بالاست و اين موضوع ضرورت طراحي آزمايشات آموزشي در نوجوانان به ‌منظور پيشگيري از پوسيدگي دندان را نشان مي‌دهد.