بررسي نقش صله رحم در حفظ پيوندهاي اجتماعي و آسيب‌هاي ناشي از قطع آن از ديدگاه نهج‌البلاغه با رويكرد مقايسه‌اي با جوامع امروزي

يكي از عناصر مهم و كليدي سبك زندگي سالم، ارتباط سالم و مؤثر با خويشاوندان است كه از آن به «صله رحم» تعبير شده است؛ سنت حسنه‌اي كه علي‌رغم اينكه در منابع مختلف به وفور و با تعابير گوناگون بر رعايت آن تأكيد و تصريح شده، بخصوص در جوامع امروزي مورد غفلت قرار گرفته است. اين تحقيق درصدد است با رجوع به كتاب نهج‌البلاغه به اين پرسش‌ها پاسخ دهد كه صله رحم چه جايگاهي در نظام روابط اجتماعي دارد و آثار فردي و اجتماعي آن در فرو كاستن از آسيب ‌هاي اجتماعي چيست و پيامدهاي قطع آن كدام است؟ اهميت توجه به موضوع صله رحم و تقويت روابط خويشاوندي در حفظ وحدت اجتماعي و سلامت جامعه، ضرورت تحقيق حاضر را روشن مي‌سازد. روش اين پژوهش تحليل محتواي متني است و يافته‏هاي آن بيانگر اهميت فوق‌العاده صله‏ رحم به ويژه نسبت به والدين در نهج ‏البلاغه است كه با ارائه ضوابطي بر روابط خويشاوندي از قبيل محبت، بخشش و ياري ‏رساني باعث استحكام روابط خويشاوندي شده، در نتيجه موجب تقويت اركان جامعه و فقرزدايي مي‌گردد و عدم توجه به آن واژگوني ارزش‏‌ها را در جامعه به دنبال دارد.