طراحي و روان سنجي «مقياس آموزش زيست محيطي» دانش آموزان مقطع متوسطه

مقدمه: امروزه سلامت محيط زيست اهميت بسيار دارد و آموزش به عنوان پايدارترين روش جهت ارتقاء سطح آگاهي مي باشد. مطالعه حاضر با هدف طراحي و روان سنجي مقياس آموزش زيست محيطي (Environmental Education Scale)  در دانش آموزان مقطع متوسطه انجام شد. روش كار: پژوهش حاضر از نوع روش شناختي بوده و تركيبي از روش هاي كمي و كيفي است. در بخش كيفي، بررسي متون علمي مربوطه و مصاحبه نيمه ساختاريافته با 10 تن از خبرگان سازمان پژوهش و برنامه ريزي آموزشي انجام شد. در بخش كمي، نسبت روايي محتواي مقياس طراحي شده توسط جدول Lawshe  و شاخص روايي محتوا، براساس روش Bausell Waltz  و روايي صوري با نظر خواهي از 10 تن خبره سنجيده شد. روايي سازه، به روش تحليل عاملي اكتشافي بررسي شد. پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ با نمونه 240 تن و ثبات به روش آزمون مجدد با 20 شركت كننده و فاصله 2 هفته محاسبه شد. داده ها در بخش كيفي به روش تحليل محتوا و در نرم افزار Atlas.ti  و داده هاي كمي در نرم افزار اس پي اس اس نسخه 22، تحليل شد. يافته ها: از يافته هاي بخش كيفي عبارات مقياس بدست آمد. نسبت روايي محتوا 0.80 و شاخص روايي محتوا 0.90 بدست آمد. نتايج تحليل عاملي، 80 عبارت در 5 زير مقياس اهداف آموزشي، روش هاي تدريس، محتواي آموزشي، ابزار و امكانات آموزشي، روش هاي ارزشيابي را نشان داد. پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ بين ابعاد 0.92تا 0.98 و كل ابزار 0.98، و ثبات به روش آزمون مجدد با استفاده از ضريب همبستگي درون طبقه اي به فاصله 2 هفته بين 0.92 تا 0.97 و كل ابزار 0.99 بود.  نتيجه گيري: مقياس آموزش زيست محيطي با روايي و پايايي تاييد شده، طراحي شد. لذا استفاده از آن جهت سنجش ميزان آموزش محيط زيست توصيه مي گردد.