اثربخشي آموزش «كنترل قلدري» بر قلدري دانش آموزان دختر

مقدمه: يكي از اشكال فراگير خشونت در مدارس كه در سنين نوجواني شايع است، قلدري است. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش كنترل قلدري بر قلدري دانش آموزان دختر بود.  روش كار: روش مطالعه حاضر نيمه تجربي با طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانش آموزان دبيرستان دخترانه دوره اول مدرسه سعادت (ناحيه يك آموزش و پرورش استان قزوين) به تعداد 320 تن در سال تحصيلي 1400-1399 بود. از ميان آن ها تعداد 34 تن از دانش آموزان به صورت هدفمند با در نظر گرفتن نمره مقياس قلدري و ملاك هاي ورود و خروج انتخاب و به 2 گروه 17 تن به روش تصادفي ساده از نوع قرعه كشي تقسيم شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه جمعيت شناختي و مقياس قلدري ايلينويز (Illinois Bullying Scale) بود. روايي محتواي ابزارها به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. پس از اجراي 8 جلسه به مدت 90 دقيقه آموزش براي گروه مداخله، داده ها جمع آوري شد. داده ها در  نرم افزار اس پي اس اس نسخه 24 تحليل شد.  يافته ها: اثر تعاملي گروه و زمان بر قلدري (F=36.08, P=0.001, η2=0.530)، قرباني (F=15.93, P=0.001, η2=0.332) و نزاع (F=19.05, P=0.001, η2=0.381 ) در سطح 0/01 معنادار بود. نتيجه گيري: آموزش كنترل قلدري در كاهش قلدري، نزاع و قرباني شدن دانش آموزان مؤثر است. از اين رو، به كارگيري آموزش حاضر در مورد ساير دانش آموزان در ديگر مدارس و مناطق براي كاهش قلدري و پيامدهاي آن پيشنهاد مي شود.