اثربخشي «درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت» بر ترس از گناه و پرخاشگري نهفته بيماران زن مبتلا به وسواس آلودگي

مقدمه: ترس از گناه و پرخاشگري نهفته 2 متغير مهم در ايجاد و حفظ نشانه هاي وسواس اند كه تا كنون در درمان وسواس ناديده گرفته شده اند.  هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت  بر ترس از گناه و پرخاشگري نهفته بيماران زن مبتلا به  وسواس آلودگي بود. روش كار: مطالعه حاضر با طرح تجربي تك موردي با خط پايه چندگانه ناهمزمان انجام شد. جامعه آماري شامل زنان مبتلا به وسواس آلودگي مراجعه كننده به كلينيك هاي روان درماني، مطب هاي روانپزشكي و روانشناسي شهر اهواز در سال 1398 است. نمونه پژوهش 3 تن بودند كه واجد ملاك هاي ورود و خروج بوده و به شكل هدفمند انتخاب و در دسترس شدند. از بيماران مصاحبه باليني بر اساس ملاك هاي  DSM-5 براي تاييد اختلال وسواس نوع آلودگي به عمل آمد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي، مقياس ترس از گناه (Fear of  Guilt Scale)  و براي ارزيابي پرخاشگري نهفته از مولفه پرخاشگري نهفته پرسشنامه مسئوليت پذيري، رفتارهاي بين فردي و نگرش (Responsibility and Interpersonal Behavior and Attitude Questionnaire) استفاده شد. روايي ابزارها به روايي محتوا، روايي سازه به روش تحليل عامل تاييدي، روايي همگرا و پايايي يه روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ بررسي و تاييد شد. 3 بيمار به ترتيب بر اساس دستور العمل طرح هاي تك موردي وارد پژوهش شده و در20 جلسه 60 دقيقه اي (هفته اي يك جلسه) تحت درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت قرار گرفته و طي 3 مرحله خط پايه، درمان و پيگيري ارزيابي شد. داده ها با استفاده از روش هاي آماري توصيفي از قبيل شاخص تغيير پايا، بهبود باليني معنادار، و ترسيم ديداري مورد تحليل قرار گرفتند .  يافته ها: شاخص تغيير پايا براي متغير ترس از گناه در  بيمار اول تا سوم 4/8، 4/8، 4/6 بدست آمد. با توجه به  1/96 RCI يافته ها معنا دار بوده و تصادفي نيست.  درصد بهبودي به ترتيب براي بيمار اول تا سوم 28 درصد ، 63 درصد و 53 درصد بود كه بيانگر موفقيت نسبي در بيمار اول و موفقيت كامل در بيمار دوم و سوم است. شاخص تغيير پايا براي متغير پرخاشگري نهفته بيمار اول تا سوم به ترتيب 5/1، 4 و 4/3 بدست آمد. نتايج بدست آمده از 1/96 RCI  بالاتر و نشان دهنده اين است كه تغييرات معنا دار و غيرتصادفي است. درصد بهبودي بيماران به ترتيب 15درصد، 32 درصد و 37 درصد بدست آمد. بيمار دوم و سوم در دامنه بهبود نسبي و بيمار اول در دامنه شكست درماني قرار گرفت. نتيجه گيري: درمان روان پويشي فشرده و كوتاه مدت در كاهش ترس از گناه و پرخاشگري نهفته موثر بود. ترس از گناه بيش از پرخاشگري نهفته تحت تاثير درمان قرار گرفت. بنابراين، استفاده از روش درماني فوق براي بيماران زن مبتلا به وسواس آلودگي پيشنهاد مي شود.